Geheimzinnig weer; de laatste weken louter noorder- en oostenwind en dat klopt niet.
Kloppen doet het a; weken niet, meerdere jaren zelfs...
Afgelopen week staken we de Rijn over, of beter, Der Rhein, zomaar, op een middendagse week.
Op de achtergrond, in de betrekkelijke verte, een brug waar ik voor het eerst met de fiets rond 1966 overheen fietste, toen nog geen benul had dat het, relatief, nog zo kort na de oorlog was en dat nog maar een half jaar eerder voor verkeer werd opengesteld; de brug bij Rees, die tegelijkertijd gebouwd werd met de nog iets noordelijk gelegen brug bij Emmerich.
Oude herinneringen kwamen weer boven; slechts pennenstreken wist ik me nog te herinneren. Maar zeker, wél de brug terwijl wij dit keer de pont naar de overzijde namen.
Aldus schreef ome Willem
