Bladblazers verspreiden corona!! De laatste paar weken zie ik nogal wat mensen in de weer met de luidruchtige bladblazer. En naast dat motor van een bladblazer het milieu belast met nóg meer co2, verspreid de gebruiker tijdens het blazen van blad ook nog eens op gevaarlijke wijze het alomtegenwoordig rondwarende virus!
Virussen
immers, wanneer ze van een Corona-besmette langslopende- of fietsende
voorbijganger afvallen- of dwalen, hechten zich aan ander levend materiaal,
vooral verschuilen ze zich in afgevallen eikels en op beukennootschilletjes! Wanneer er dan blad wordt geblazen is de kans
uitermate groot dat de blazer zichzelf, maar ook omstanders tot meer dan
honderd meter in de omtrek besmet!
Ooit, toen
ik een kleine jongetje was, gebeurde, buiten mijn gezichtsveld, het ontzettende!
In een ver land dat China heette vaardigden de Chinese leiders het bevel uit
alle mezen, mussen en ander klein gevogelte te doden. Het verhaal gaat, dat ene
Mao, de Grote Roerganger, zich op zijn buitenterras bevond en waarnam dat een
musje enkele graankorrels van de grond pikte en daarmee vandoor ging. Of dat een mythe is, weet ik niet, maar het
feit is wel dat het Chinese regime ervan overtuigd was dat de graanproductie
verdubbeld werd wanneer in het land geen diefachtige mezen en mussen meer te vinden
zouden zijn.
Er zijn, onder meer op you tube, nog wel filmpjes van te zien; het geschiedde in of rond 1958. Overal werden de vogeltjes gedood; vrouwen met lange stokken doorpriemden nesten, jongelui beoefenden een katapult-techniek en schoten de vogels uit de bomen. Weer elders, en stelt u het zich eens voor, maakten een paar duizend chinezen langdurig herrie, zwaaiden met vlaggen, gilden en krijsten als gekken terwijl een andere groep luidruchtig op trommels sloeg, uren lang, zodat de opgeschrikte en steeds maar rondvliegende diertjes van uitputting uit de lucht vielen. Naar schatting vonden er in dat jaar enkele miljarden mezen en mussen de dood. En echt, dit is géén lariekoek; zoek maar eens op Great sparrow campaign.
En daarna
gebeurde het ontzettende; ik was nog geen tien.
Toen er geen mus en mees meer in het land was, kregen insecten vrij spel
en tastten op een afschuwelijke wijze de oogsten aan met als resultaat dat de
daaropvolgende jaren over China een verschrikkelijke hongersnood viel. Uiteindelijk stierven, naar schatting, meer
dan dertig miljoen chinezen een bittere hongerdood….
Na jaren van
ellende zag het Chinese regime de fout in, importeerde zelfs in grote getale
mussen en mezen uit de Sovjet Unie, maar dat was voor de verhongerden te laat.
Natuurlijk
is dat van die bladblazer onzin, maar het zou zomaar door onze regering als
waar verkocht kunnen worden, een regering die reikhalzend uitkijkt naar de
Messias die de naam Vaccin draagt en daartoe de meest absurde regels
uitvaardigt die opvallende gelijkenissen vertoond met de onbezonnen acties van
de Grote Roerganger, van het Chinese regime van weleer.
Waar fout Mao-
of Marksistisch overheidsbeleid al niet toe leiden kan…. En alweer blijkt waar
dat de geschiedenis leert dat de mens niets leert van de geschiedenis.
Aldus schreef ome Willem
