Een reis naar Blois, daarna naar Decize, en alom
over nationale wegen in zwoelwinterse omstandigheden. Opschietend winterkoren, en tussen Amiens en
Saint Just en Chausee een klapband op de oplegger.
En terzijde: een poging verder te gaan; veld a7, het
eerste besproken veld met een zwarte pion in de beginstelling; somtijds een pion
van cruciale waarde omdat het in enkele gevallen een doorgebroken randpion
betreft. Zoals eerder opgemerkt: geen enkel spel hetzelfde en ter vergelijk: geen
enkele reis blijkt een kopie te zijn van een eerdere. Zoals elke reis anders is, blijkt elke partij
op de vierenzestig velden nooit eens gelijk te zijn; men vraagt zich af: hoe is
dat mogelijk?
Vanaf Saint Just en nadat een andere band werd
langsgebracht verder; richting Parijs, Parijs-West, Bessons aan de Seine waar
ik dinsdag aankwam. Daarna de reis naar
Blois, vanaf Chartres over een idyllische
route; boven tien graden en wisselende zonneschijn en zwerfwolken terwijl de
middag werd gevuld met een reis naar het oostelijk gelegen Decize; hoe schoon,
hoe mooi.
Er zijn immers vele wegen; en er zijn gemiddeld zesentwintig
letters. Met de zesentwintig letters
verschijnt er per uur een nieuw geschreven boek: louter door samenstelling van
het genoemde aantal letters kan men kennelijk onnavolgbaar veel combinaties
maken waardoor er steeds weer een ander, nieuw boek verschijnt: zo is ’t ook met
de wegen; meer dan zesentwintig wegen en daardoor zelfs vele mogelijkheden méér.
Ook de woensdag verliep voortreffelijk: een reis van
Decize naar Lille; over de weg via Clamency, langs het plaatsje La Machine, doodstil,
rustig en een typische Morvanweg. Daarna volgde Auxerre en in Saint Florentin liet
in nog wat extra’s als vracht toe in de oplegger. Hoe euforisch werd daarna de
reis nog; een simpele reis in ’t noordelijke deel: via Troyes en Sezanne kwam
ik, uiteindelijk, uit te Soissons waarna ik de weg op ging naar Noyon en bij
het vallen van de avond kwam ik aan te Lille zonder ook maar één euro aan tol
te hebben misbruikt.
Als een a7-pion zonder enige tegenstand en in één
rechte lijn; in de vroege avond Mars en Venus in het zuidwesten, tussen de Vissen
terwijl Jupiter in de vroege morgen zich nog steeds in het sterrenbeeld Maagd
bevind; geheimzinnige tijden lijken te zijn aangebroken: sinds de kanteling
wordt ze steeds meet voelbaar en, in zekere zin, ook tastbaar. Op veld a7 de
eerste zwarte pion, hoe grimmig kan ze worden; op hoeveel weerstand kan ze rekenen?
Vele wegen, zo vele, onnaspeurlijke veelheden van
mogelijkheden; het spel, niet zesentwintig, maar tweeëndertig stukken en
daardoor meer diversiteit in partijen dan in boeken: ze blijken eindeloos te
zijn, praktisch eindeloos; uitzichtloos soms…..
Hoe bitter zijn soms de geschreven pillen, hoe
bitter soms de zetten, hoe saai de wegen; een thuisreis, België door en over de
aloude Zeelandbrug. De zwarte pion, de a7-pion die zich kan ontpoppen als tot
toverpion; veld a7, ik huiver even en staar gedachtenvol in de sterren waar ik
de drie planeten hun baan zie trekken.
Aldus schreef ome Willem
