Dat was nu al de derde keer dat ze ernaast zaten; de dérde keer!!
Inmiddels zwerft mijn geest regelmatig over de vierenzestig velden, zoekende welke pion of stuk er te verschalken is; soms met succes, soms gevolgd door een diepe teleurstelling; desalniettemin zwerf ik door, tot in lengte.
Ondertussen verbleef ik ook in Luxemburg, België en de Franse republiek; met heftskleuren beschilderde wijnvelden, heuvels, bergen en wouden en vanuit oktober reed ik al vroeg in de week november binnen: mensen! Dat is alweer ruim een week geleden!
En inzake de velden zijn we, of ben ik, bij het Hollandse veld aangekomen, het veld f5 en waar, na de zet van wit van d2 naar d4 de eerste zwarte zet, de eerste zwarte pion kan worden neergezet, een overwogen uitgedachte tegenzet bedacht door Elias Stein, de schaakleraar van onze eigen koning Willem de Eerste en vandaag, vandaag, even maar, staar ik stil bij het eeuwenoude, Hollandsche veld, f5.
Zoveel als ik de grens naar Frankrijk overstak, minstens zovele keren schreed ik, nadat tegen mij pion d2 naar d5 op het bord kwam, met mijn eigen, zwarte pion naar f5 met wisselend succes en het fascinerende is, dat ik eigenlijk nooit tegen de Hollandse verdediging heb hoeven spelen, doodeenvoudig omdat ikzelf nimmer met d4 open.
De eerste wijn, nog groen in de flessen; een nederlaag tegen een elfjarige terwijl ik géén Hollands speelde, maar dat mij wel weer inspireerde tot een voorstel aan de organisatie dat het leeftijdsverschil tussen spelers nooit meer dan 50 jaren mag bedragen; in Italië beefde de aarde terwijl ik er niet was.
In slechts enkele weken lijkt de wereld veranderd: over het grote Amerika stormt sinds enkele dagen een Trump des Willens, de Britten kozen wijselijk voor hun eigen zelfstandigheid los van de kleptomane Eurokraters en nog niet zo lang geleden verwees een meerderheid der Nederlandse kiezers een handelsverdrag tussen de Oekraïne en Europa naar de prullenmand, een prullenmand vervolgens die onze eigen regering tot haar schande nog maar steeds niet vinden kan..
De kranten, de nieuwgaarders, de zogenaamde “vooruitdenkers”; iedere keer hadden ze het mis, nog misser dan ikzelf die steeds weer denkt dat als hij voor zwart de partij speelt met het Hollands op f5 te kunnen winnen.
En daaruit blijkt maar eens te meer: de wens is de vader van de vergissing.
Aldus schreef ome Willem
