Verdwenen? Vermist? Het had zomaar gekund al vind ik dat woord wat gekunsteld. Maar uiteraard; indien men zich op het bord, en vooral op het bord in de omgeving van f4 en g4 bevindt, kan men gemakkelijk verstrikt raken in allerlei intriges, verwikkelingen en oeroude strijdmethoden: veld g4; daar heb ik nog dierbare herinneringen aan vanwege een door mij gespeelde eerste zet en waarmee ik menig tegenstander tot roodhoofdige wanhoop heb rond laten lopen.
Maar de tijdelijke afwezigheid alhier heeft te maken met de geleidelijke achteruitgang van de alom vooruitstrevende techniek die zich echter op bepaalde momenten zichzelf voorbij gestreefd heeft; het heeft te maken met teloorgang zoals thans op wel meer gebied plaatsvind.
Neemt niet weg; er zijn ook nog andere oorzaken die in de loop van de toekomende tijd blijken zullen; ongewisse momenten, vreemde, misschien wel bizarre ontwikkelingen; ik weet het niet en heb ook geen glazen bol; nog buiten het gegeven dat ik aan een dergelijke bol geen vertrouwen schenk.
Wel was ik op hoog niveau; enkele keren zelfs, want nadat ik, nu alweer drie maandagen geleden vertrok voor een reis naar de omgeving van Niort en via het thans bekende stadje Cognac weer naar Nederland terugkeerde, vertrokken we vorige week naar de Elzas; we, twee tweewielerfanaten en ik, trouwens ook wielfanaat, maar op andere wijze.
Inmiddels heb ik kans gezien mij te ontworstelen aan enige teloorgang, dit keer een teloorgang op telefoongebied: met verbijstering kwam ik er achter dat er geen nieuwe mobile telefoons meer bestaan met een fysiek qwerty toetsenbord. Oh, ja, ze bestáán wel, maar bij sommige nu, bij anderen straks, kún je er niet veel meer mee: zo ondersteund vanaf 1 januari 2017 wathsApp vele telefoons niet meer waardoor deze telefoons onbruikbaar worden voor deze dienst en ook e-maal-diensten komen voor "oudere" toestellen, ook al zijn ze nieuw, in de verdrukking.
Ergo: daardoor kan ik, onderweg, geen berichten meer schrijven; immers schreef ik, tot nog toe, alle berichten op het toetsenbord van een telefoon met een fysiek toetsenbord; omgaan met tiptoetsen op het scherm heb ik getracht te proberen, maar liep op een mislukking uit en intussen tijd was ik er zo verontwaardigd over dat ik met alle digitale diensten, behoudens gespreksverkeer, van de telefoon heb verwijderd met als achtergedachte dat ik mij niet laat chanteren door meel- en app-"diensten" die als tirannieke dictators willen gaan uitmaken welke telefoon ik zou moeten gebruiken; die met hun gedrag van ons eisen dat we ten minste elke vier, vijf jaar een ander toestel aanschaffen: nou, mooi niet!
De Grande Ballon, en de dag erna vanaf Flumet over de Col de Saisies en via het kleine stadje Beaufort over de ferme Comet de Roselend waarna we afdaalden naar Bourg Saint-Maurice, een stadje waarbij je aankomt aan de voeten van drie ferme bergpassen: de Iseran, de Roselend en de Kleine Sint-Bernard.
Tijdens de reis overdacht ik diverse velden, overdacht, uiteraard, ook veld g4, een veld waar menig aanval struikelde; dat na een aantal jaren en inzichten in ongebruik raakte bij de eerste zet omdat steeds meer tegenstanders het wisten te weerleggen; een eerste zet die, op zeker moment, uit de mode raakte en vergeten werd.
Maar niet getreurd; naast dat we voorgaan met onze wandeltocht langs de velden zullen ook andere zaken niet onbesproken blijven; politieke aardverschuivingen lijken aanstaande en ook zal de teloorgang van de euroschaving steeds vastere vormen aannemen terwijl er nog reizen zullen plaatsvinden, reizen in de nadagen, in de nadagen op meerder terrein.
De eerste contouren tekenen zich al af; naast onze teloorwegen, onze oude "N.S" en thans zo genoemd door de oud radiopresentator Wim Bloemendaal, hebben ook de tele-aanbieders gekozen voor deze negatieve spiraal en zo deed de telorofoon zijn intrede; goede toestellen die van buiten af onbruikbaar worden gemaakt door wisselingen in besturingssystemen en waar geen oplossing voor is en de vrees lijkt gerechtvaardigd dat "aanbieders" van allerlei elektronisch voortgedreven spul deze methode in de toekomst breeduit zullen presenteren.
Van de drie werd voor de bergpas gekozen die boven de grens met Italië passeerde; de ruim dertig kilometer lange Kleine Sint-Bernard; later nog, na de afdaling, werd ook nog, werkelijk en-passant, de Colle San Carlo overgegaan, een venijnig klimmetje, twee, drie kilometer van ruim tien procent, maar daarna volgde een aangenaam verpozen in het oude Aosta; schone berglucht vulde er de longen en een Italiaanse maaltijd verkwikte de fiets- en wielfanaten.
Vergeten is ze; de oude opening; vergeten en wellicht weer speelbaar. G2-g4 op de eerste zet, wie kent haar nog? Een teloorgang heeft zo ook zijn voordelen: mijn telefoonkosten werden aanzienlijk minder en vanavond speel ik, als ik wit heb, de vergeten opening; meteen, hup, naar g4.
Aldus schreef ome Willem
