Het zal wellicht, nu, na de zogenoemde "Brexit", wat minder, of juist wel wat meer, gespeeld gaan worden; een eerste zet waarmee veld c4 bezet wordt. Het is doorgaans het begin van de Engelse opening, zo genoemd omdat de Engelse speler Howard Staunton er met de witte stukken gebruik van maakte. Het geeft c4 wel een dimensie meer: Staunton propageerde de schaakstukken van Nathaniël Cook waardoor deze stukken tot op de dag van vandaag de standaardstukken zijn waarmee gespeeld dient te worden; het eerste vijfhonderd stel stukken voorzag Staunton van zijn handtekening; vandaar de naam Stauntonstukken, maar eigenlijk zijn het Cookstukken, maar ja, dat bekt niet zo mooi.
Omdat ik even wat tijd had, bezocht ik na het afleveren der meegebrachte goederen de oude stad en uiteraard zocht in naar overeenkomsten tussen de plaatjes van toen in het stripalbum uit 1949 en de haven nu, maar de oude loodsen waren verdwenen; edoch plotseling viel mijn oog op een verlaten industriewand waar met grote letters GUANO in stond gegraveerd; dat bracht me meteen in verbinding met de laatste bladzijden van de strip waar de nieuwsgierige Jansen en Jansens aan de kapitein vragen wat er toch in die stapels zakken zit die daar opgetast liggen en waar GUANO op staat. Dan zoekt de kapitein naar woorden om 't uit te leggen.
Later kom ik door de oude stad; een prachtige parel, zeker voor Franse begrippen, niet al te veel verziekt door smakeloze architectonische Franse fratsen terwijl ik ook maar relatief weinig toeristen kon betrappen en na een aangenaam ontbijt en uur reed ik met de tweewieler terug door de oude poort waar ik een bedelaar zag zitten die ik van een aalmoes voorzag.
Met zwart was hij trouwens liefhebber van de Hollandse opening en dat siert de man nog eens extra omdat juist tegen dat hollands "zijn" Stauntongambiet werd ontwikkeld. Terug echter naar c4, een veld dat niet alleen door een pion kan worden bezet, oh nee, zeker niet; al van meet af aan is het een veld dat meedoet in de strijd en geliefd is bij de loper; allerlei ontwikkelingen in 't spel doen zich voor met behulp van veld c4 en het is bijna ondenkbaar dat in een partij nimmer gebruik wordt gemaakt van het vierde dinsdagveld, het zeven en twintigste schaakveld; altijd neemt er wel een stauntonstuk op plaats, een stuk dat vanaf 1849 in standaard-gebruik werd genomen en helaas: ik herinner mij niet dat in 2009 een terugblik van schakerszijde is geweest vanwege het 150 jaar bestaan van deze standaard stukken.
Maar ja: enerzijds, schakers zijn nu eenmaal geen echte terugblikkers en anderzijds: u las het goed: een aalmoes aan een bedelaar in de poort van La Rochelle. Het is frappant dat menigeen met bedelaars op zich te doen heeft, met de arme begaan is, maar zodra men iemand aantreft gaat men op zoek naar allerlei argumenten om niet te geven, meestal omdat het wel geen echte bedelaar zal zijn, maar een proficateur of zo; merkwaardig genoeg is het beeld dat men doorgaans heeft van "de echte, standaard bedelaar", meestal die van "toen", dat afwijkt van de bedelaar die men aantreft: zo ook de bedelaar, zittend in de poort van La Rochelle.
Honderd jaar na het jaar van de stukken zweeft een meeuw over de haven en zijn ballast komt precies op de hoed van één van de Jansens terecht waarna de kapitein lachend tegen de inspecteur zegt: "Guano, welnu, das 's dat!" wijzend op de zonet neergevallen witte ballast.
Als dan rond elven de zon zich door het mistdek prangt, fiets ik nog even de brug over naar Il de Ré wat vanwege de brug eigenlijk geen "il" meer is. Zodoende loop ik even het strand op, geniet een tijdje van de late zomerzon, maar vertrek na een uurtje, de brug weer over naar de wachtende truck.
Bij vertrek uit de haven zag ik weer de oude stenen muur met de letters GUANO er op; iets dubbels maakte zich van mij meester: Howard Staunton werd vier en zestig jaar, de oude loodsen verdwenen in de loop der jaren door afbraak en het is ook al weer zo lang geleden dat Haddock hier bij striptoeval zijn voet aan een steen bezeerde die onder de hoed van Zonnebloem lag welke hij weg wilde schoppen waardoor het verhaal verder kon.
Alleen de meeuwen zweven voort, zoekend naar een bolhoed op c4 terwijl de achtergebleven bedelaar vanuit de poort ze met de ogen volgt.
Aldus schreef ome Willem.
.
