Die dag, toen ik vroeg vertrok en duidelijk de rode planeet vlak achter de maan aan de hemel zag, en zag hoe Jupiter reeds in 't westen daalde, schreef hij nog: "Vandaag, de 29e, is 't het einde van de winter. Morgen, 1 maart, is 't nieuwjaarsdag. Een nieuwe lente en een nieuw geluid!"
Dezelfde dag, dolend door Frankrijk. Wanneer het precies gebeurde? Weet ik niet en is ook niet relevant. Een tosti bij Jojo en bij Sèzanne stopte ik voor een zebra terwijl twee dames telefonerend overstaken.
Een groot musicus, theoloog en filosoof, benevens talentvol schrijver en redenaar die met zijn donkere, meeslepende stem zijn toehoorders tot het einde toe wist te boeien; kenner van vele Joodse geschriften alsmede de Edda en andere Germaanse literatuur die hij bovendien in een exclusief verband wist te brengen.
De afgelopen 29e zal ik niet ligt vergeten; ergens, terwijl ik onderweg was, moet het gebeurd zijn. De eerste maart, het nieuwe jaar; terwijl ik maar verder dwaalde was hij niet meer, althans, niet meer hier. Brive, Cahors en dan Caussade waar ik in drie opeenvolgende jaren weer goederen bracht bij een bloemenwinkel en daarna verder. Daarna door de streek van de Albigenzen en het passeren van Cordes sur Ciel kreeg voor mij nu wel een heel bijzondere betekenis. En straks, als 't over een paar dagen weer volle maan is, zal ik zeker zwijgen.
Via Albi kwam ik tot aan de voet van voornoemd gebergte waar ik het voertuig stalde; het gebergte wat ik morgen, om Carcassonne te bereiken, in alle vroegte over zal gaan.
Aan de voet van 't gebergte, reeds toen ik het voertuig had gestald, ontving ik de mare. De mare dat hij, gisteren, was verongelukt vlak nadat hij het bericht over de nieuwe lente en het nieuwe geluid had geplaatst.
Vlak bij de plek waar Freya zich had laten zien verongelukte de kleinzoon van de tovenaar, de schrijver van "De tovenaar en de dominee"; en nog galmen zijn tot mij persoonlijk geschreven woorden in de cabine na: "Dank voor deze schitterende woorden in deze barre wintertijd. En ga vooral door met schrijven!"
Dr. Henk Vreekamp stierf gisteren in Epe na een tragisch ongeval. Mijn woorden schieten tekort, maar de zijne, zijn laatste; "Morgen, een nieuwe lente, een nieuw geluid" zeggen meer dan genoeg; alsof 't Zijn woorden zijn.
Op een afstand, tussen de oude dorpskerk en 't gemeentehuis, staat Freya; als aan de grond genageld en ze zwijgt; ook na de volle maan.
Aldus schreef ome Willem.
.
