De onmens

De aarde als bol heeft geen einden; toch is zijn niet oneindig, maar slechts onbegrensd, want de oppervlakte van een bol keert tot zichzelf terug. In zichzelf.. Daarom, reeds daarom is deze voorstelling een voorbeeld bij uitstek in ons denken van een reductie die plaatsvindt in de eindeloze herhaling van hetzelfde; de bol keert immers tot zichzelf terug. De mens, de modern kijkende mens, die deze reductie voltrekt, heeft de aarde veranderd en heeft zich de mogelijkheid geschapen om haar rond de reizen; slechts een door reductie veranderde aarde kan men rondvliegen, maar een dergelijke reis is de toepassing van de eeuwige, eindeloze herhaling van steeds weer 't zelfde en daarom is een ronde aarde niet meer uniek, niet meer bijzonder, niet meer onherhaalbaar en elke dag niet meer elke dag nieuw.

Het Vlaamse heuvelland; Ieper, poperinge en via Steenvoorde gereisd; de steek waar zich de Gulden Sporenslag afspeelde en later de eerste chloor- en mosterdgasaanvallen plaatsvonden waar een slordige half miljoen soldaten sneuvelden; de techniek, de godloze techniek staat voor niets! Elke dode een herhaling van de vorige, als seconden van 't moderne uurwerk.

De aarde is een bol voor diegenen die in de dodelijke abstractie van de getallen leeft; de bewijzen van de bolvorm gelden slechts in de wereld van de abstractie; buiten die wereld zeggen die bewijzen totaal niets.

De eerste ontluikende lenteboden; in de vroege morgen vogelzang. Warme geuren in een nog frisse lucht; de jaarlijkse vernieuwing, lammeren in de weide. Bij Fervent reed ik even verkeerd; ik wist de truck te keren vlak voor één van de vele oorlogshoven van de Grote Oorlog; in een enkel ogenblik overzag ik duizenden, duizenden doden, vaak jonge jongens die nooit kusten, trouwden; doorgaans slecht ouderliefde hebben gekend.

In de onmiddellijke, directe ontmoeting ervaart men de aarde anders; een aarde met einden en waar oost en west elkaar nimmer raken; een niet abstracte, onbecijferde aarde waarop men wonen en leven kan en die aarde is uniek en onherhaalbaar. Van dag tot dag wordt zij vernieuwt en die vernieuwing schept de nieuwe dag; niet de rotatie van de aarde. Iedere dag nieuw is profetie van de uiteindelijke vernieuwing waarin het nieuwe uniek, onherhaalbaar en bijzonder zijn zal.

Bij 't avondschemer het dal in en ik rol het oude Dorland binnen, beter bekend onder de Franse naam Doullens; stadje op de viersprong van wegen naar Arras, Amiens, Abbeville en Saint Pol; inmiddels lagen de Ternoise en Artois achter mij en ik zocht en vond een parkeerplek voor de nacht.

Het is maar net in welke relatie men tot de werkelijkheid staat. In de dagelijkse beleving ging de zon na de schemer onder en komt zij straks weer op; ons taalgebruik wortelt nog immer in de onmiddellijke relatie, maar ons denken heeft ons in de steek gelaten. De mens kan slechts mens zijn als zij buiten de abstracties leeft; daarom wordt een bolvormige aarde niet bewoont door mensen, maar door onmensen, door onmenselijke wezens.

Aldus schreef ome Willem.

.