Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

vrijdag 18 december 2015

Vin fou

Het is jaren geleden en mijn wijnkennis was vrijwel nihil; men kon mij alles wijsmaken en dat deed de gewiekste verkoper van het in Frankrijk alom bekende "wijnhuis" Henri Maire dan ook.

Wie oplet, en door Frankrijk snort, ziet overal de reclameborden: Henri Maire, vin fou (te gekke wijn), een wijnhuis dat, commercieel gezien, het uitstekend doet en de wijn van het kleine stadje zeker in Frankrijk, maar ook daarbuiten, bekend wist te maaken.

Bijna veertig jaar terug. Tijdens een vakantie stoppen we met ons voertuig in 't oude stadje waar, onder meer, Louis Pasteur lange tijd woonde en werkte en waar de paarden van een Spaans bataljon met de hoeven een specifieke bacterie blijken te hebben meegenomen en er achterlieten in de wijngaarden; eenzelfde bacterie die, naar later bleek, terug te vinden is in Zuid-Spanje, in de bakermat van de sherry.

Even later zitten we bij de verkoper die een mooi verhaal opdist; een verhaal dat, ook naar later blijkt, enig waarheidsgehalte heeft. De bacterie zorgt ervoor dat de witte wijn jaren lang bewaart kan worden, dat de wijn geel gaat kleuren. Ze moeten echter wel meer dan tien jaar worden weggelegd en, overtuigt van zijn verhaal, koop ik een aantal flessen. Thuis gekomen leg ik die weg; donker en koel terwijl de jaren voorbij gaan.


Rond tweeduizend waag ik het erop. De kleur is nauwelijks gewijzigd, maar ik open de fles. Helaas; de inhoud stinkt en is ondrinkbaar geworden. Maar ja. Nu, na twintig jaar, teruggaan naar de leverancier is geen optie, dus neem ik mijn verlies en spoel de boel door de gootsteen.


Toch was het geen baarlijke nonsens wat de verkoper met de wijn aan mij verkocht; echter moet je daar wel de juiste fles met de juiste druif erin voor hebben en juist dié druif ontbrak in de door mij destijds aangeschafte flessen.

In de streek groeit Chardonnay en Pinot blanc, maar ook
Savagnin, een traminerdruif en alleen dáár blijkt de juiste bacil in te zitten die de bewaartijd enorm verlengt (tot wel 50 jaar) en uiteindelijk zorgt voor de vin paille, de gele wijn waar 't stadje zo bekend om werd, Arbois, waar eveneens de bekende Franse generaal Jean-Charles Pichegru geboren werd. Eentje die aardig huis hield in Nederland en er in de volksmond een uitdrukking achterliet: "Wat nu, zei Pichegru".

Vanaf een fris Aosta kwam ik er rond de middag aan; met het gevaarte door de kleine straatjes en stopte voor 't opgegeven adres. Het bleek de wijnwinkel van 't domaine te zijn; de verontwaardigde en vol panieke dame van de winkel begon hevig en snel te fransen; ratelde aan één stuk door, tikte onderwijl de telefoontoetsen in, maar ik begreep. Begreep dat het laadadres even buiten Arbois, op een goed bereikbare locatie te vinden was; een kwartiertje later en even verderop bij een grote loods zat de boel erin en kon ik weer verder.

Arbois, op de weg tussen Lons le Saunier en Besançon. Nee, dit keer kocht ik geen gele wijn om nog "twintig jaren te laten liggen". Daar moet je jong voor zijn.

De rest van de middag en de avond besteedde ik om nog wat verder terug naar huis te snorren en dat lukte aardig; wist het land nog uit te komen om nogmaals het Groothertogdom met een nachtje te vereren en mijmer nog wat na over de vin fou van weleer, alsof ik tijdens een partij naar de laatste resten van wat er van de stelling overbleef kijk en terugdenk aan die ene foute zet aan het begin van de strijd waardoor ik, nu, in de eindfase nog steeds die ene pion achter sta.

Aldus schreef ome Willem.
.