Donker en kort zijn de dagen; een vreemd najaar ontrolt zich; groene weiden, kale, grauwe bomen ongewone madeliefjes aan de wegkant; vreemde vergezichten.
Misschien hadden ze een punt, die lui van de Verenigde Naties; maar wat een ophef, zeg! Zwarte Piet mocht niet meer. Toegegeven; er zijn best wat argumenten die steekhoudend zijn. Maar toch. Als je Zwarte Piet wil elimineren, ga dan een stap verder.
Gisteren Amsterdam, laden, onder meer twee klanten Luxemburg. Eéntje in de stad zelf, de ander in Esch sur Alzete die reeds in de middag bezorgd werden. Dan door naar de Elzas.
Steeds meer wordt een oude traditie geschonden door een in roodgestoken vent met witte baard. Sinds enige jaren verschijnen rond deze tijd overal verkleedde seigneurs met rode muts; lui die ik niet begrijp. Niet begrijp omdat ze niet begrijpen.
De nacht schrijdt voort; ik heb zicht op een lang dal naar 't oosten en verwacht elk ogenblik Jupiter als eerste heldere ster boven de horizon. Vanmorgen te Erstein, even voorbij Strassbourg, kwam ik leeg en vertrok vandaar eerst naar ÞWendelsheim, Duitsland, snorde er over de mooiste wegen.
Idar-Oberstein met het kerkje in de rotsen gebouwd; nog enkele tientallen kilometers verder en ik vond een rustplek nabij de laadplaats voor morgen. Onder mij, diep in de bergen, ruist het frisse sprudelwater wat even verderop in flesjes wordt gedaan; een nachtuil verheft zijn stem; alsof ook hij protesteert.
Laten de Verenigde Naties zich eens druk maken over die rode maloot die elk jaar weer te onpas verschijnt; die met zijn piaskomst de werkelijke waarde van de kersttijd geweld aan doet; die met zijn arreslede de aandacht afleidt van de Onschuldige, geboren toen de tijd vol was.
Ban de kerstman; daarmee zou de VN niet alleen Nederland, maar de wereld een dienst bewijzen.
Aldus schreef ome Willem.
.
