Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

donderdag 27 augustus 2015

De sterren

Zesentwintig sterren telt de frank, voor elk kanton één, de federatie die zijn oorsprong weet nog voordat graaf Floris de Vijfde in 1296 door Gijsbrecht van Amstel, Gerard van Velsen en Herman van Woerden lafhartig werd vermoord. Op 1 augustus 1291, toen de eerste drie, Uri, Unterwalden en Schwyz, een verbond sloten elkaar onvoorwaardelijk te helpen; het werd de start van het alpenland Helvetia. Later, rond 1500 en nog weer later, rond 1800, sloten steeds meer kleine gebieden zich tot de federatie aan. In de morgen verliet ik Romanshorn, Romanshorn in Turgau aan de Bodensee, het kanton dat zich sinds 1810 ook aansloot. En ik verliet het op originele wijze; nadat ik gelost had monsterde ik aan op de nabij gelegen veerboot voor een oversteek naar de overzijde; Friedrichshafen.

Wie echter een Zwitserse Frank van vóór 1978 goed bekijkt en de sterren telt, komt echter niet tot zesentwintig, maar minder; het laatste kanton ontstond in 1979, toen het district Jura zich per referendum afscheidde van Bern waardoor de frank er op de munt een ster bijkreeg; Zwitserland dat gelijkertijd met de Republiek der Zeven Vereenigde Nederlanden internationaal bestaansrecht verwierf bij de Vrede van Westfalen, 1648, en waar de Vrede van Münster onderdeel van was; einde van de tachtigjarige én dertigjarige oorlog.

Kempten, waar ik met de brommert in Augustus 1970 voor 't eerst langssnorde; vlak bij Kempten was het eerste laadadres en 't zat er voor de middag in. En zo rond de middag reed ik weg uit het een uur verder gelegen Masenheim, de oplegger vol met goederen, eveneens voor twee plaatsen in Nederland. De reis voerde me dus door het prachtige diepgroene landschap even ten noorden van de Oostenrijkse Alpen. Golvend land, en altijd aan de zuidelijke horizon hoogopgerichte bergen terwijl de dorpjes en stadjes steeds smaakvol, passend bij 't landschap, werden ingericht.

Zo reisde ik, op weg naar Kempten, langs Isny; en later, in de middag, door Sigmaringen en nog vele andere pittoreske plaatsjes; koos voor de route pal westwaarts aangezien er aan de snelweg Ulm-Karlsruhe reeds enige tijd wordt gewerkt en er dagelijks een file staat van soms meer dan 15 kilometer en, naast dat het op een snelweg altijd minder fraai toeven is, is een vooruitzicht om er langdurig op stil te staan nog erger.

Mede dat ik 't eerste deel gereisd had zonder te rijden, kwam ik nog een heel eind; via een oude vertrouwde route nog voorbij Saarbrücken waar ik een mooie rustplaats vond op een onverlichtte parkeerplek. Een bijna volwassen maan verlichtte vaag de omgeving en een grotendeels onbewolkte lucht gaf goed zicht op een prachtige sterrenhemel; duizenden sterren; daar zijn die zesentwintig op de Zwitserse Frank weer niets bij.

Aldus schreef ome Willem.
.