Het heeft zich doorgezet, danig doorgezet; inmiddels werd 't een stuk koeler en de lucht onafgebroken grijs waaruit een niet te verwaarlozen hoeveelheid hemelwater te aarde viel; bij thuiskomst vrijdag viel 't nog wel mee, maar daarna bleef tuinbezoek beperkt; maakte plaats voor 't dragen van een paraplu voor diegenen die een nat hoofd schuwen.
Vanmorgen; ach, zelf houd ik wel van de morgenregen en ik genoot van de heerlijke lucht die tijdens en na milde regen ontstaat. Lekker fris kwam ik aan bij het beregendruppelende Dafje, fiets achter in, even de tank vol laten lopen en rollen maar, vrijwel de hele dag naar de zwaaiende ruitenwissers gekeken. Eerst naar Amsterdam, wat wegbrengen naar Veghel, lossen in Haaften en laden in Moerdijk en vervolgens koers gezet naar Frankrijk.
In een klein stadje, Couvin, even voor de grens, blijven staan; België. Deze nacht overnacht ik in België nadat ik in café Normandie vooraf een versnapering haalde. Voor kenner; bij Lambik
Met gemengde gevoelens; ik overnacht hier met uiterst gemengde gevoelens in Couvin daar ik morgen Frankrijk binnenstorm; juni 1940: vlak bij Couvin, in "Führerhauptquartier Wolfsschlucht 1, hadden Duitse legers een hoofdkwartier gebouwd en rond die tijd overnachtte hier de snorremans alvorens Frankrijk binnen te stormen; enkele dagen later, 23 juni, wandelde hij langs de Eifeltoren; nooit is er een werkelijk afdoende verklaring gevonden voor de zo enorme snelle opmars van de Duitsers.
Inmiddels, in het holst van de nacht; zacht hoor ik het kabbelen van de Eau Noire, het beekje dat Couvin siert; in gedachten werp ik er mijn gemengde gevoelens in; nog voor het morgenlicht zullen ze in de Grotten van Neptunis aankomen voordat ze de Voiron bereiken; het regent weer, de omslag blijft.
Aldus schreef ome Willem.
.
