Bij ontij Frankrijk binnengekomen; een koele dag met nauwelijks zon. Wel veranderde het grijze dek steeds meer in losse, witte wolken terwijl ik met de zware lading rustig maar zeker koers zette in zuidelijke richting; via Vitry le François en Bar sur Aube naar de bronnen van de Seine, langs Châtillion sur S, en dan daar voorbij, Saulieu, alwaar ik de grill meer naar 't oosten wendde en weldra in Chalon sur Sâone aankwam.
Hoe druk ook in vakantietijd de franse autoroutes zijn; zo rustig de wegen in 't uitgestrekte midden. Even na Chalon, nabij Louhans, bevond zich de eerste van de twee losadressen en ik liet er de eerste 15 ton achter, gelost door een overgetatoeërde heftrucktrucker en toen de handel er uit was, zette ik het voertuig neer langs een klein haventje; fietste voor een ogenblik de "Grand Rue" in, de hoofdstraat van het oude stadje, aan weerkanten met een vijftiende eeuwse galerije opgetrokken, maar, naast het dak van de oude eglise welk bedekt is met emaille dakpannen, niet veel meet bijzonders in huis heeft; wellicht de geschiedenis, dat hier korte tijd de laatste hertog van Bourgondie, Charles Téméraire, heeft gewoond in een tijd dat ook een groot gedeelte van Nederland bourgondisch was; bij ons beter bekend als Karel de Stoute, de laatste die een oorlogje voerde tegen de Zwitsers die daarna nimmer meer een echte oorlog hebben gekend.
Na 't korte bezoek weer verder; steeds meer open plekken tussen de wolken en, voordat ik de tweede klant ga lossen, eerst nog eentje, in het voorbijgaan, ophalen. Daarvoor rolde ik de bergen van de Beaujolais in en parkeerde het voertuig tussen de wijngaarden waar ik geniet van een absolute stilte, van sterrenpracht, van het uitzicht over de in de verte aangestoken lichtzee in de vallei; zachttrillende lichten en verder is 't vrijwel stil. Slechts een enkele keer beroerd een weinig wind de ranken. Vrijwel onhoorbaar; en ik ontdek nergens de maan en slaap ik verder; tussen de Chiroubles en Fleuri
Aldus schreef ome Willem.
.
