Enkele lange slierten wolken tekenden de lucht toen ik het Catalonië inrolde en de zon vanuit de zee de slierten met duizend kleuren verfde en niet lang daarna door haar sterkte liet verdwijnen waardoor ik, en met mij de cataloniërs, onder een strakblauwe hemel toefden. Aangekomen bij 't laadadres te Figueras bleek ik er twee voor mij te hebben, maar na een niet al te lange wachttijd werd ook mijn oplegger half-vol gereden zodat ik nog plek had voor nog een paar andere ophaal-adressen. Spanje: met zijn eigen cultuur. Even verderop een authentiek smikkeletablissement waar ik door een collega op werd gewezen en dat ik, terwijl ik op de noodzakelijke papieren wachten moest, even bezocht en mijzelf op een boccadilio caliente met een tortilla-ceboila en een glaasje sinaasappelsap trakteerde; waarmee mijn ontbijtwens werd vervuld.
Het krijgt, hoe langer en meer, grip en invloed op ons leven en we beschouwen het als onschuldig, als neutraal, ja, objectief en we eisen het overal over: info en nieuws
Hoe langer hoe meer invloed, beschouwt als onschuldig. We zijn er inmiddels aan gewend, drie keer per dag een dosis nieuws en de hele dag door een ruime overdosis info; over alles, en het is niet meer weg te denken: alles info!
Je komt in aanraking met "iets" en dan zijn er mensen of is er de computer die er "info" over heeft; de kerk van google wordt dagelijks door velen bezocht en we slikken het argeloos, maar intussen is het één van de grootste gevaren van onze samenleving geworden; al die info herbergt een afgrijselijke geest.
Strakblauw bleef de lucht, nu aan beide zijden van het gebergte dat twee verschillende volken en culturen van elkaar scheidt; meteen proeft men 't reeds vanuit en in de lucht; geen geleidelijke overgang en ik snorde de snelweg door tot Perpignan waarna in langs de kust, langs Leucate, mijn weg vervolgde; harde wind, buigende palmen en ziepend riet aan de oever van de etang en ik dacht aan het oude Indische spreekwoord: het riet buigt, maar breekt niet door de wind. Net na de middag kwam ik te Vendres, opzij van Beziers, waar ik een vervolgvrachtje in de kar zette, één palet, dus er was nog ruimte voor meer en voor dat meer reed ik weer verder, richting Clermont-Herault.
Het vormt één van de grootste gevaren en het is een slinkse aanval op onze samenleving in het geheel en op de individuele mens in 't bijzonder; de aanslag is bijna onopgemerkt, maar 't is een aanslag op de mens, de menselijkheid en uiteindelijk op het geluk van de mens; het komt wellicht wat overdreven voor, maar juist dat geeft aan dat men er is ingelopen en dat men niet bewust is waar men met al die info aan werd overgeleverd; onlangs werden ze onthoofd, ja, zelfs iemand verbrand. Wat mensen elkaar aandoen tart elke beschrijving, is van lager allooi dan tussen dieren onderling, ja, zelfs duivels gaan niet zo satanisch met elkander om; ik zie een verband.
Een tweede franse klant waar ik een aardig stuk voor om moest rijden omdat ik bij de rechtstreekse weg voor een brugje kwam te staan die mijn gewicht niet zou houden: 12 ton, en ik was reeds meer dan 't dubbele, dus doolde ik door lange, rechte wegen, wat nauw tussen dubbele bomenrijen door en na een klein uur omrollen kwam ik bij het betrokken adres waar men mij verbaasd aankeek en met enige verontwaardiging meldde dat het niet "pret", klaar was en het over volgende week had; ergo, onverrichter zaken keerde ik de truck om en koetelde verder, nog steeds onder een strakblauwe
Zuid-Franse lucht. Reeds kleurden de bermen wit en geel vanwege de eerste bermbloeiers en ik rolde langzaam de bergen in, recht naar 't noorden en weldra zakte de temperatuur van zestien naar ongeveer drie graden en bovendien zakte ik van een klein uur de vallei in van de Tarn en hield ik een wettelijke koffiepauze in een kleine routier te Millau.
Op allerlei terrein geeft men info; ontstaat er nieuws en het heeft de pretentie, ja, het beweert in het algemeen dat ze juist is; weliswaar niet uitputtend, maar wel zoveel als nodig wordt geacht. Uitvloeisel van een gesuggereerde deskundigheid; zo en zo is het met deze of die zaak gesteld; het suggereert een zekere onpartijdigheid, een zekere volledigheid waaraan men zich dient over te geven en waarop men het liefst amen dient te zeggen.
De ondergaande zon over Millau, een voortreffelijk uitzicht op de hoogste brug; hier geen bermbloei, maar serene steeneiken waardoor de hellingen vele tinten bruin te zien gaven terwijl ik verder reed; lang de oude weg volgde waar het uitgestorven was; één enkel auto kwam ik, verbaasd, tegen.
Maar de gegeven info en nieuws is niet, in tegenstelling van wat men denkt, voor u en mij, maar voor de gemiddelde mens, de men: dus de vervangbare mens, de mens van iedere plaats en elke tijd en die mens kan iedereen zijn, maar niet u en ik en daar schuilt het gif van al het moderne nieuws en info; uit de gruwelmoorden en aanslagen blijkt, dat de strijd niet gaat tussen mensen onderling, tussen mensen van vlees en bloed, maar tegen boosheden die voortsnellen door de lucht; de enorme dosis nieuws en informatie die door de internetgeesten tot ons komt; zich voor ons op talloze schermen voorbij komt en we werden er reeds lang geleden op geattendeerd.
En terwijl de zon in 't westen zich achter de besneeuwde bergen van het Centraal Massief weg liet zakken en de door het licht achtergelaten lege ruimte gevuld werd met duisternis zoefde ik op grote hoogte verder; drie hoogten van rond de duizend meter over en daarna afdalen, Clermont-Ferrand voorbij waar 't trouwens nog behoorlijk druk was maar ik kort daarna in stilte voortreed op de weg naar Moulins en vlakbij Saint Pourçain de reis die dag beëindigde.
En dan het doel van alle algemene informatie, dat uiteindelijk, alweer suggereert, strekt tot algemeen nut en, uiteraard, het daaraan verbonden geluk; alle nieuws en info heeft het karakter van een verzekering dat ons leven zekerder maakt, maar net als met een levenverzekering begint de verzekering bij aanvang van de dood: merkwaardig uitvloeisel van de infocultus dat wreedaards gelegenheid geeft hun snode daden te etaleren, dat manipulanten de kans geeft ons denken in een bepaalde richting te dwingen; het was de Jood uit Tarsus die het haarscherp vileerde, zicht gaf wat al dat gewiemel van al die zich door de lucht flitsende berichten uitwerkt op de mensengeest; hoe cruciaal het is dat we beseffen dat al die zogenaamde neutrale info indirect tot doel heeft het leven te vernietigen en het was in die tijd niet anders: de ziener werd vanwege het aan hem gegeven inzicht niet onthoofd of verbrand, maar als vermaak voor de leeuwen gegooid.
Aldus schreef ome Willem.
Verzonden door ome Willem
