De kleurzon

Nee. Ook deze week niet. Net zoals vorige week trek ik er niet met de Groene DAf op uit, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de voortgaande tijd nutteloos werd besteed; integendeel. Natuurlijk, dinsdag werd en wordt er geschaakt; helaas tegenwoordig zonder mijn oudste vriend die definitief een streep onder het clubschaak heeft gezet. Zelfs was ik afgelopen dinsdag voor de schaakavond begon op en in de rechtbank in 's-Hertogenbosch en woonde als belangstellende een procedure bij van het VND, onderdeel van de vakbond FNV tegen een transportbedrijf dat misbruik maakt van een postbusconstructie om zo Hongaarse chauffeurs tegen een hongerloon voor zich te laten rijden; waar een toch wel vooraanstaand Nederlandse advocaat, mr. R.A.A. Duk niets beters kon verzinnen dan zich minachtend en laatdunkend over de betrokken Hongaarse chauffeurs uit te laten; allemaal te bizar voor woorden, maar ach, wat wil je. In een maatschappij waar de spreekwoordelijke Jan steeds meer afglijdt naar minder modaal moeten we maar met zulk gespuis zien verder te leven.

En dan was daar natuurlijk nog de donderdag, de derde donderdag in november, de dag dat de eerste nieuwe echte wijn ontkurkt werd; en ditmaal deden we (samen met mijn ech en enkele vrienden) dat in glansrijke stijl, met de sommelier van het komende jaar 2015; Erwin Waldhaus die er meteen maar een uitstekende maaltijd aan vastknoopte. Vijf uur lang schransen en onbeperkt beaujolais slurpen; wellicht ietwat decadent, maar ja, je moet toch wat met de vrije tijd, nietwaar?

Hoewel; wat de wijn betreft hield ik me aardig in; immers moesten we na afloop nog wel huiswaarts en aangezien ons dorp net even te ver fietsen was, kozen we voor de automobiel die ik, vanwege de in acht genomen matigheid, bestuurde en omdat we toch een culinaire avond achter de rug hadden, besloten we dat de volgende dag in Het Kalkoentje te Rhenen samen nog eens dunnetjes over te doen en verslingerden ons aan een in de Gelderse Vallei geschoten damhert.

Zaterdagmiddag bezochten we de Professor; brachten hem een goede fles wijn én natuurlijk de nieuwe Beaujolais, een wijn die in zijn jeugd, in de jaren van de Eerste Wereldoorlog, nog niet "bestond" en terwijl we genoten van de thee en een onderhoudend gesprek, dwaalde mijn ogen naar een foto op een bijzettafeltje waar de professor samen met de president van Israël stond geportretteerd.

Morgenavond weer schuif ik aan, aan één van de tafeltjes en speel weer op de 64 velden; en vandaag, vandaag ga ik nog even verder met genieten van de herfstkleuren, het heerlijke weer, van de tijd die ik besteed aan zaken waar in vanwege het vele reizen nauwelijks aan toe kom.

Een laaghangende herfstzon dringt de kamer binnen, giet de huiskamer in merkwaardige kleuren.
Aldus schreef ome Willem.
---