Het andersstil

De noordkant van Brussel; Machellen, vlak naast het vliegveld Zaventem en onder de hoge brug van de ringweg; een gure gribusbuurt vol vreemde pakhuizen, verveloze loodsjes, ongelijk plaveisel, industriegebied aangetast door de tand des tijds; heel wat anders dan overnachten aan de voet van de oude dame, aan de voet van de Mont-Ventoux vanwaar ik dinsdagmorgen vertrok, het noordelijk gelegen berggebied in, dolend over niet al te brede, kronkelige wegen, op zoek naar twee laadadresjes; eentje in Faucon waar je, omdat aan het begin van het dorpje een poortje zit met een hoogte van drie meter en tien centimeter, en ik daar met de vier meter hoge oplegger niet onderdoor kan, alleen via Puyméras en Mérindol les Oliviers, over een uiterst smalle landweg kan komen en een ander, te Mollans sur Ouvèze, die onbereikbaar, midden in het dorpje zat en bovendien onbereikbaar omdat er niemand aanwezig was; ook niet achter de twee telefoonnummers die ter informatie aan de deur werden aangebracht en waarachter slechts de stem van een zogenaamde repondeur achter schuil ging. De eerste onbereikbaarheid overwon ik door de wegreus op geringe afstand van het dorp te plaatsen en er met het rijwiel naar toe te snorren; op de tweede had ik geen antwoord, ook het thuisfront niet zodat ik onverrichter zaken vandaar vertrok, verder het prachtige berggebied door.

Over Buis les Barronies, dan de Col d' Ey over naar Sainte-Jalle; vandaar had ik verder willen gaan langs de Col de Prémol, maar die bleek afgesloten waardoor ik een kleine omweg maakte en via de Col de Cabre langs Die kwam, over de eeuwenoude doorgang waar reeds Hanibal gebruik van maakte en later onderdeel was van de Romeinse Via Domitia; de dinsdag vorderde gestaag, kwam in de namiddag langs Valence, Lyon en Macon en snorde door in westelijke richting, tot ik laat in de avond aankwam in een verdwaald, pittoresk plaatsje midden in de Morvan, een plekje waar het stil was, sereen stil; waar je de sterren de stilte kon horen zingen.

Af en toe, met zekere regelmaat, opgeschrikt door een vertrekkend toestel; verder is 't verlaten; het enige verkeer wat waarneembaar is, zijn de auto's daar hoog boven op het enorme viaduct van de ring, voortsnellende lichten, onhoorbaar en voortgaand als kometen, steeds twee zij aan zij, tenzij 't een motor is; Machellen is niet bepaald de gezelligste buurt van België.

Heel wat anders dan Decize waar ik dinsdag insliep en woensdag ontwaakte, een zware lading in de kar kreeg en op weg ging in noordelijke richting; maar, met een zekere helaas, door pech werd overmand en hoewel de tegenwoordige techniek een stuk ingewikkelder in elkaar zit; voor de lezer -en mij- in alle eenvoud: een kapotte V-snaar waardoor ik een noodzakelijk bezoek bracht aan een reparatiewerkplaats; na Clamency en Auxerre, op de weg naar Troyes, bevond zich er eentje van het juiste merk; een oponthoud van ruim drie uren met het gevolg dat het laat, wederom laat zou worden die dag.

En laat worden zou het zeker, zelfs tot na middennacht! Vanaf Decize tot aan huis is 't, mits de juiste weg genomen, precies tien uur rijden, maar door een ongeval nabij Charleroi moest ik een dik kwartier omrijden wat tot gevolg had dat ik niet verder kwam dan Nieuwegein; ziehier welke grappige gevolgen die schattige wetgeving inzake de rijtijd heeft; natuurlijk heb ik me even laten ophalen en de andere morgen terugbrengen; voila, het absurdum in optima forma; voor een dergelijke regelgeving valt door mij geen enkele rechtvaardiging te ontdekken; lang leve de Sovjet Europunie; de mens als slaaf van de wet en een ieder die hier nog een goed woord voor over heeft verklaar ik voor knettergek.

Ten tijde van de reparatie was er even een stroomonderbreking in 't systeem geweest, een onderbreking die onmiddellijk en zonder pardon geregistreerd wordt en tot gevolg heeft dat de moderne tachograaf opnieuw dient te worden geijkt; na het lossen te Amsterdam, dus nadat ik bij het voertuig te Nieuwegein was teruggebracht en rond half tien in de morgen vertrok, opnieuw naar de garage; ruim twee uur waar ik gelaten het ijken heb afgewacht; die moderne registratiemaatschappij toch.

Rond het spitsuur, en nadat de kar weer vol met goederen stond, taaide ik af, deed ruim drie uur over de afstand Amsterdam-Breda, nam terloops in de Antwerpse haven wat knalsap in en reed net voor tienen onder de hoge ringwegbrug door, het desolate Machellen in waar ik achter twee lotgenoten het gevaarte kon stallen.

Weer motorgeronk; wederom een overvliegende reuzenvogel die de nacht doorklieft; verder is 't stil, net zo stil als in Decize, maat toch, toch in 't anders stil.

Aldus schreef ome Willem
---