Niemand. Niemand wilde die oorlog, maar iedereen vermoedde wel dat ze er aankwam, een oorlog waarvan de kiemen al jaren tevoren waren opgekomen; en toen was daar het schot, die moord op aartshertog Franz-Ferdinand en Sophie, in Sarajevo en de wereld vatte vlam, nu, honderd jaren geleden.
Donderdagmorgen. Langs Mělník, de geboorteplaats van Ludwina van Bohemen, en van Doksany naar Hrdly waar ik handel voor Nederland ontving, en toen op weg naar mijn vlast en voordat ik het land verliet sloeg ik nog wat van dat voortreffelijke Tsjechische bier in, maar daarna verliet ik met de weg dwars door het Ertsgebergte, de weg tussen Chomotov en Chemnitz, het prachtige land waar ik nog enkele keren door de achteruitkijkspiegels vanuit steeds grotere hoogte op terugkeek; steeds verder, steeds kleiner en passeerde als laatste dorpje Hora Sebastian; toen voerde de weg bij Sachsen binnen.
Onbegrijpelijk; want wat zo vreemd was: de Duitse keizer, Wilhelm de Tweede, was familie van zowel het Britse als het Russische vorstenhuis en juist met die twee "rijken" lag het "Pruisen" van weleer overhoop. Natuurlijk, ook met de Fransen, maar ja, wat wil je. Op last van Otto van Bismarck werd de eerste "Wilhelm" aldaar, nota bene in de spiegelzaal van Versailles, tot keizer gekroond wat een complete vernedering van de Fransen was, dus dat die de pee aan de oosterburen hadden was meer dan begrijpelijk.
Chemnitz, u weet wel, het voormalige Karl-marx-Stadt, Leipzig en Halle, zo stoomde ik verder en terwijl ik de landkaart nog eens goed had bestudeerd besloot ik een nieuw alternatief te wagen; even na het Thüringse Nordhausen reed ik een Bundesstrasse naar 't noorden, noordwesten op, langs Osterode am Harz, dwars door, jawel, de Harz en zo naar Seesen en net voor Seesen boog ik af, de weg naar Bodenwerder en Hameln op, een alternatief dat me bijzonder goed beviel: in nog geen drie uur snorde ik van Nordhausen tot Vlotho.
De auto, een "open" Gräf und Stift, typee 18/32 pk uit 1911, een viercilinder van om an nabij de 6.000 cc, is bewaard gebleven en, zo vermeld Wim Bloemendaal verder op zijn blog wimbloemendaal.blogspot.nl te zien in het militair historisch museum te Wenen als een stille getuige van een tijd die na de achtentwintigste juni van dat jaar nimmermeer terugkeerde.
Nee, in één dag rijtijd haalde ik de Nederlandse grens niet en net voor Porta Westfalica waar in 1864 in de buurt Duitslands eerste spoorbrug over een rivier werd gebouwd, waar bovendien de wittekindsweg wandelroute begint en naast het stadje op een hoge heuvel een enorm Kaiser-Wilhelm (de eerste) monument te zien is, bleef ik overnachten en de volgende dag rondde ik de reis af door te eindigen in Amsterdam met een altijd terugkerend ritueel: lading eruit, lading er in en vervolgens naar huis.
Maar ondertussen is deze week wel geschied waar ik voor vreesde; nog voor de honderd jaren verstreken, zomaar, en passant, terloops, en zouden die handtekeningen onder dat verdrag op den duur zomaar de oorzaak kunnen worden tot een terugkeer van rampzalige tijden en de papieren kogel kunnen zijn die de toch al smeulende wereld laat opvlammen, het gesigneerde verdrag tussen de Europese Unie en het fascistische Oekraïne waar de huidige leiders niet geloven, ontkennen!
De holocaust ontkennen, en met een Oleh Tyahnybok die zich niet schroomt opnieuw de Hitlergroet te brengen ( http://www.dewaarheid.nu/mei01/Oekraine_in_de_greep_van_fascistische_terreur.htm ) terwijl de westerse media ze steevast "vreedzame oppositie" noemt.
De media lijken er alles aan te doen de rol van deze fascisten te bagatelliseren, als zou het gaan om enkele randfiguren en men verzwijgt resoluut ook het feit dat het Europese Parlement in december 2012 een verklaring heeft aangenomen waarin men zich uitsprak tegen elke vorm van samenwerking met de Swoboda partij waarvan diverse personen van die partij thans meerdere ministersposten bezetten in het huidige regime waaronder de posten voor politie en binnenlandse veiligheidsdienst!
Het is de Europese unie kennelijk alles aan gelegen om te verhinderen dat de publieke opinie hier de ware aard van de gebeurtenissen leert kennen: de dans van de V.V.D-er Hans van Baalen met de Oekraïense holocaustontkenners en de latere ontkenning van de massamoord in Odessa op 2 mei van dit jaar is veelzeggend, of liever, veelzwijgend: Minister Timmermans beschreef deze massamoord in Odessa op zijn faceboekpagina als 'onzin' en opeens is alles wat er mis gaat in de Oekraïne de schuld van Poetin, inderdaad, ook wellicht geen lieverdje.
Maar zo is er wel een klimaat geschapen dat de publieke opinie willens en wetens bewerkt en de geesten rijp maakt om een omvangrijke troepenmacht van de NAVO naar de Russische grenzen te rechtvaardigen en meer geld voor defensie te kunnen eisen om zo het morele, politieke en financiële bankroet van de unie te camoufleren.
De ondertekening van het verdrag tussen het op zijn minst fascistisch getinte Oekraïne en de Europese Unie zal verstrekkende en vreselijke gevolgen krijgen, nu, honderd jaar na dato en alle onzin waarin de ongelovigen in geloven zal uiteindelijk hun straf worden.
Aldus schreef ome Willem.
---
