Er zijn talrijke stupiditeiten op te noemen inzake de Europese rijtijdenwet waar wij ons als vrachtrijders aan dienen te houden; dit keer behandel ik één, één van de idiote regels, gevolg van slechte, volstrekt ondoordachte regelgeving; dagelijks dient de truck stil te staan, elf uur en drie keer per week mag dat ingekort worden tot negen uur.
Nadat ik terugreed over de Pyreneeën even zonneschijn; het wolkendek werd, door een onzichtbare hand, net van de kustlijn weggeduwd; bij Narbonne had ik een volgende, en bij Vias nóg een cliënt, beide alleen te bereiken over lange stukken onverharde weg waardoor ik door grote stofwolken achtervolgd werd. En toen die laatste er in zat, stond ik voor een keuze; terug over Clermont-Ferrand of langs Lyon; gewoonlijk doe ik het eerste, maar omdat het acht mei, vandaag dus, een vrije dag is en ik dientengevolge van mijn rijvrijheid wordt beroofd, toch maar de oostelijke kant op omdat daar meer goede gelegenheid is een dag stil te staan; vlakker ook, dus ook wat gemakkelijker fietsen vandaag.
Welnu: dit alles dient te geschieden in 24 uur; de maximale diensttijd daarentegen is vijftien uur (waarin maximaal weer tien uur rijtijd in mag zitten); en nu even voor de duidelijkheid, vooral voor de buitenstaander:
wie om zes uur in de morgen begint, dient ten alle tijden om negen uur in de avond te stoppen met werken. Daarna is alleen een rusttijd van negen uur mogelijk, al staat de truck vervolgens een week stil. Wie dus wil voldoen aan een "rusttijd" van elf uur, kan en mag nimmer een langere diensttijd hebben van dertien uur! U snapt het nog? Mooi!
Er is echter één uitzondering; diegene die in de diensttijd, voorafgaande aan de dagelijkse rustperiode van elf uur, drie uur "rust" genoot, mag altijd zijn daaropvolgende rustperiode verkorten tot negen uur die dan als elf uur geldt.
Zo snorde ik verder; bij Nimes verliet ik de snelweg, langs Bagnols en langs Donzére, dook even de snelweg weer op om er bij Valence weer af te gaan, volgde de Rhône, keek op tegen de aan de overzijde gelegen bergen van de Ardeche en zocht een leuk plekje voor mezelf, wist wat ná Tain d' Hermitage, vlak langs 't water, doodstil en onbekend, met een fantastisch uitzicht in een glooiende bocht van de enorme rivier en een boulangerie op fietsafstand.
Hoewel de truck deze week reeds één keer tien, en twee keer meer dan elf uur stilstond, voldoe ik NIET aan de regelgeving van elf uur.
Zowel maandag, dinsdag en woensdag werd de tijd dat de truck stilstond verkort tot minder dan elf uur; drie dagen lang overschreed mijn dienstijd de dertien uur: ergo, al sta ik ook vandaag de hele dag stil; de volgende diensttijd mag nu niet meer zijn dan dertien uur en moet dan gevolgt worden door een onderbreking van elf uur.
De afstand van alhier naar huis bedraagt om en nabij de dertien uur; indien ik dus besluit vanavond om tien uur, na het verstrijken van het rijverbod, te vertrekken en vier uur zou gaan rijden, moet ik daarna elf uur stilstaan') voordat ik verder mag snorren. En daar komt de idioterie om de hoek. Straks, om en nabij een uur of zes in de avond, rijd ik hier een rondje, één minuut is immers voldoende! Daarna volgt een periode van meer dan drie uur stilstaan, waardoor ik na mijn rijtijd vanavond niet elf, maar negen uur hoef stil te staan en alleen op die manier kan ik vrijdagavond om een beetje fatsoenlijke tijd thuis komen.
Overigens; ook als ik besluit vrijdagmorgen vroeg te vertrekken, dien ik, ook na deze stilstandsdag, die elf uur in acht te nemen. De logica ontgaat mij en inmiddels heeft de dag zich lang en breed aangediend; ik meen de geur van vers brood waar te nemen; het lijkt uiterst licht bewolkt; de rust van de sereen voorbij stromende rivier heeft een kalmerende werking, de geur van beregend gras, de prachtig bloeiende kastanje naast mij en aan de overkant, de eenzame toren van een ruïne, omzoomd door glansgroen. Alleen met zulke aangenaamheden om mij heen kan ik die Brusselse verstandlozen enigszins verdragen; de weg waarover ik straks naar de bakker ga fietsen is uitgestorven; grappig, om dan een rijverbod af te kondigen.
Aldus schreef ome Willem
') Het zou ook anders kunnen; eerst vier en een half uur rijden, 45 minuten stilstaan, nogmaals vier en een half uur rijden. Maar daarna moet ik ook die elf uur stoppen voordat ik de laatste drie, vier uur verder kan. Met dat rondje op de parkeerplaats van één minuut, verkort ik dit dus tot negen uur. In dit laatste voorbeeld zou ik de hele nacht rijden. Doe ik 't andersom, dan kan ik vanaf een uur of elf in plaats van dertien uur, de vrijdag, verder rijden.
---
