Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

dinsdag 22 april 2014

De ruitbreuk.

Een ster. Weer één; en wéér één, terwijl onder elke ster een grote zwerm scherven op de grond lag en later zag ik dat er één bij was met aan weerskanten zo'n ster; ik voelde een onmacht in mij opkomen, een machteloze woede; "Wat een zieke geest", of; "Geesten" wellicht.

Zoek; kijk maar even mee, op een goede Franse kaart, of via Michelin Maps misschien, maar wel op een voordehand kleine schaal; 1 centimeter twee kilometer, zoiets, en zoekt Beziers op. Beziers in 't zuiden en pal aan de Middellandse Zee en vindt de weg naar 't noorden, rechts van de Orb, naar Murviel les Beziers en speur verder, nog verder, een slingerweg, Causses-et-Vayran en dan nóg verder; Saint-Nazaire-de-Ladarez; echt veel verder de bergen in, lukt daar eigenlijk niet.

De glassplinters onder mijn klompen knesperden; door één van de sterren kon ik in de cabine kijken van een colega; ik zag alles nog zitten; telefoon, boordcomputer en even later bleek dat mijn deur gewoon nog op slot was; het maakte mijn voorstelling van de onverlaat die de vernieling had toegebracht nog zieliger; gewoon vernielzucht zonder enig doel en ik dacht aan een hooligan die een bushokje in elkaar getrapt had.

Vorige week, dinsdag, Erstein-Dijon, de dag dat mijn berichtenverzender uitviel, de dag dat ik al mijn meeladressen kwijt raakte, alle telefoonnummers ook, de dag ná de nacht met de bloedmaan; ze was boeiend; na het lossen eerst naar Colmar, en dan, via de Col de Bonhomme en de Col de Plafond via Gerardmer naar Remiremont en Plombières les Bains; via indrukwekkende weggetjes, Saint-Loup-sur-Semouse en Conflans-sur-Lanterne via de d 28 naar Combeaufontaine en vandaar via Dampierre-sur-Salon naar Dijon; strak helderblauwe lucht, een enkel, speels wit wolkje, prachtig landelijk, in volle onnaspeurlijke voorjaarsbloei; ik genoot met de volste teugen!

De idioot, of, meervoud, idioten, hadden zes ramen te pakken gehad; allemaal zij-ruiten, maar de deuren waren, gezien de broze, korzelige, omranding rondom het ontstane gat niet open geweest. Bij de minste en geringste aanraking immers zou een groot deel van de ruit onmiddellijk in flinters ter aarde vallen; en bij het dichtgooien van de deuren zou de nog achtergebleven rest gevolgt zijn. Zelf ervaarde ik dat toen ik de deur opende van mijn eigen cabine, van de groene Daf die daar het paas-weekeinde aan het rusten was.

Merkwaardig, maar 't kwam reeds meer voor: door zonsverduistering een bloedrode maan twee jaar lang op Pascha en Yom Kippoer en steeds "gebeurde" er iets: 1492-1493, behoudens de "ontdekking" van Amerika ook uit verdrijven van de Joden uit Spanje. 1948-1949, het ontstaan van de staat Israël. 1967-1968, Zesdaagse oorlog: wat heeft 2014-2015 voor ons in petto? De laatste rode maan, op Yom Kippoer 2015, zal ook in Europa te zien zijn; dan zal ook hier de maan zo rood worden als bloed en ook: ook zal dat jaar de zon verduisteren.

Ondanks intensieve naspeuringen bleek niets uit de cabine verdwenen te zijn; mijn vermoeden werd bevestigt; de deur werd niet eens aangeraakt en alleen het zijruitje werd aan diggelen geslagen. Hufter(s)!
Vandaag liet ik het raampje maken in Amsterdam waar ze, in tegenstelling tot de dealers in Amersfoort en omstreken, wèl een zijruitje op voorraad hadden. Laten maken, nadat ik eerder vanmorgen in Hendrik Ido Ambacht (wie verzìnt zo'n naam!) 15 paletten had gelost.

Ach, ik belde nog de politie. Na enkele doorverbonden keuze "menuus" kreeg ik een "mens" aan de lijn en ik legde de zaak uit; kwam tot de conclusie dat je ook niets aan ze hebt! Op zeker moment zei ze dat "We voor autoinbraken niet komen" waarop ik antwoordde; "Vooral niet doen!" en geïrriteerd de verbinding verbrak.

Op dinsdag, een week nadat ik met een overleden "black-berry", de telefoon waar ik altijd mijn berichten mee schrijf, na gelost te hebben in Dijon nog verder reed naar Mezieu, net even ten oosten van Lyon waar ik de volgende morgen de laatste paletten zou gaan lossen.

Vandaag, nadat het ruitje was vervangen en de meeste splinters door de garagestofzuiger uit de cabine werden opgezogen, toog ik nog even naar Uithoorn voor een klusje; laat in de middag deed ik nog een forse lading in de kar en ging op weg; kwam nog tot Venlo; vond een plekje, precies op de oude grens en waar vroeger de "61" begon.

We houden het nog even spannend; waarom u Saint-Nazaire-de-Ladarez op moest zoeken? Daarover deze week meer.

Aldus schreef ome Willem.
Verzonden vanaf mijn BlackBerry®-toestel