De polder, de Flevopolder, Almere, alwaar ik de uit Italië afkomstige lading achterliet, en toen over de dijk van de ooit geplande Markerwaart, via Enkhuizen naar het West-Friese Wognum, een eeuwenoud dorpje vlak bij Nibbixwoud; een bezoek aan een DAF-herstellingsoord.
Hij vetrok, lang geleden reeds, rond 1965, naar het oude land, min of meer, de bakermat van het rond het begin van "onze" jaartelling ontsproten christendom, Syrië, naar de stad Homs; bij het begin van de onlusten aldaar, een twee jaar terug, hoorde ik reeds zijn noodkreet op de radio, een kreet die alles in een ander daglicht zette; hoe, in tegenstelling tot het ons bereikte "nieuws", de chaos alleen maar toenam, fundamentalisten tot de overhand neigden; het door het nieuws vertroebelde eenzijdige beeld schokte mij; later is dat ook wel gebleken en 't werd een gevecht zonder uitkomst; tot op de dag van vandaag.
Het IJsselmeer aan weerkanten van de dijk; 't was daar dat ik het vernam, met het oog op de markante Enkhuizer toren; bizar bericht, over iemand die nimmer een vuurwapen droeg, gekleed ging in eenvoud, honger leed met de hongerenden, begreep wat eeuwige waarden van hem verwachtten.
Terug in Amsterdam kreeg ik een lading mee voor Zwitserland en Zuid-Duitsland en rond een uur of vier vertrok ik, nog steeds met beelden voor ogen die ik niet gezien had; ik zocht naar een CD, greep, min of meer toevallig, ééntje van Haydn, De Laatste Woorden en weldra luisterde ik naar de eerste stroven; een muziekstuk waar het eveneens gaat over een lijdende; en ik stelde me de vraag wat de laatste woorden waren.
Een stuk Duitsland in, en daarna een parkeerplaats gezocht; zin in eten had ik niet meer.
De laatste woorden van die pater, de pater die bleef in Homs tot het bittere einde, Frans van der Lugt; drie zondagen voor pasen, drie dagen voor z'n verjaardag; ach, misschien weet ik 't wel zonder dat ik ze hoorde. Voordat de schoten van de kogels, die zijn hoofd doorboorden, klonken, klonken zijn woorden, Zijn woorden: "Vader, vergeef hen...".
'K weet het bijna wel zeker.
Aldus schreef ome Willem.
---
