De terugreis uit Hrdly; in de morgen mistig, zoals de ochtend ervoor. Weer langs het Getto en als je er vaak komt, wordt het langzamerhand de gewoonste zaak van de wereld. Opeens is er niets bijzonders meer aan; alles lijkt te wennen. Dan de weg terug naar Most en Chomutov en vervolgens de borden Karlovy Vary waardoor ik door het dal van de Ohři kwam dewelke zich schoonkronkelend door de prachtige bossen en bergen ooit een weg wist te banen; vlak na Ostrov kwam de stad in 't zicht, de stad die voorheen Vary, warmwater, als naam had maar door ene Karel de Vierde in de zeventiende eeuw de voornam Karlovy toegevoegd kreeg en, zeker vroeger, druk bezocht werd door vele personen van divers puimage, zoals onze koningin Wilhelmina, Mustafa Kemal Atatürk, Bach, Beethoven die er zich twee maanden in 1812 ophield in im Haus Auge Gottes, Johannes Brahms, Fjodor Dostojewski, Freud, Goethe, Grieg, Václav Havel, Wilhelm Leibniz en Karl Marx die er van 1874-1876 in Haus Germania op de Schloßplatz gewoont heeft, Tsaar Peter de Grote, Friedrich Schiller, en Albrecht von Wallenstein en de schakers Aljechin, Najdorf en Zückertort om er maar een paar te noemen; ikzelf deed diverse keren in verscheidene jaren boodschappen in verschillende grote supermarkten en op die wijze weet ik mij te scharen onder alle hiervoren genoemde namen; ook deze keer weer deed ik inkopen bij een nieuw verrezen Globus.
Merkwaardige berichten over ongefilterde koffie, mijn ogen konden het nauwelijks geloven, maar 't bleek werkelijkheid; met de navigatie pakt het niet allemaal even voordelig uit! Pas op, ook als u naar Zundert rijdt!
Rond de middag overschreed ik de grens bij Cheb; ik verliet weer het land, de streek, waar ik nog graag had willen toeven; de sfeer van Slavisch landsgezang, levensgenietende tevredenheid, om kunnen gaan met armoede, de warme melancholiek, maakte plaats voor het klimaat van de Duitse stugheid, discipline en hardwekende mentaliteit; het Fichtelgebergte, ach, de trouwe lezer ként de route inmiddels; de Bundesstraße naar Bayreuth, dan via Bamberg naar Schweinfurth en weer de Bundesstraße op naar Lohr en Frankfurt, ook een prachtige omgeving, maar waaruit een totaal andere, voor een Nederlander minder vreemde, sfeer uit opborrelt. Dat merkte ik al bij het naderen van laatstgenoemde stad; een enorme file en ik telde mijn knopen. Dan maar een goed kwartier om; over de Sauerlandroute, Gießen-Siegen-Hagen op Dortmunt aan.
De cijns werd reeds in Nederland betaald; de vrachtrijder vervoert een paar paletten wijn, van Rotterdam, vanaf Amsterdam of Groningen, naar Zundert en helaas, helaas! De meesten volgen blindelings, als makke schapen, het systeem, de dame of heer die opeens alleen nog de weg weet: maar! Zogenaamd "veraccijnsde" goederen, zoals wijn, tabak en sterke drank hebben voor Nederlands vervoer geen "document" inzake de cijns meer, maar de navi stuurt de chauffeur over Belgisch grondgebied naar Zundert. Dan volgt het drama; het voertuig wordt aangehouden, juist; in België, de douane constateert tabak, wijn of sterke drank, illegaal in het voertuig, want voor België werd geen cijns afgedragen en een document is niet aanwezig. Een heffing volgt en daarnaast een torenhoge boete! Maar 't kan nog gekker!
Inmiddels tartte een stevige regen de voorruit, de weg werd een waterbaan en ik zocht een rustplek, vond er één, donker en ongezellig, maar stil en veilig en in korte tijd waande me ik verder weg dan ooit: tot de volgende morgen, toen ik, net voor de negen uren rust, wakker werd en na enige tijd weer verder ging; nog voor de allergrootste drukte door de Ruhr, langs Recklinhaussen, de weg tussen Oberhaussen en Arnhem op: Nederland kwam in zicht.
'T lijkt sterke koffie, maar het bericht verscheen op Tranport on Line en is er op na te lezen; op sommige goederen wordt in Nederland geen cijns geheven, maar daarentegen in ons buurland wel en één ervan is koffie, in Duitsland aan cijns onderhevig. Maar de chauffeur volgde, als een gedwëe slaaf, zijn (tom)2 die hem met vracht koffie en al over Duitsland zond waar hij staande werd gehouden en jawel! Een gepeperde cijnsrekening met boete: zevenduizend euro, maar. Maar 't kan nóg gekker.
Net voor de middag kwam ik aan te Amsterdam; lossen, laden, iets wegbrengen en wederom laden, vlak bij de pont waar je vroeger nog zicht had op de Hembrug, gesloopt, jammer genoeg, in of rond 1978, en daar, daar kwam ik hem tegen, de Tsjech.
Hij stond met de truck naast mij aan het laaddok en ik had hem gevraagd waar hij voor laadde: Voor Duitsland, dát wist hij nog wel. Maar toen ik hem vroeg naar het waar in Duitsland, haalde hij zijn schouders op, mompelde iets over navigatie en zo en eerst begreep ik hem niet. Totdat! Totdat het me begon te dagen: hij wist werkelijk niet waarheen en had er nauwelijk tot geen interesse voor. Een simpele, domme intoets op het systeem en het bracht hem met de truck naar daar waar de vracht naartoe moest, maar waar de bestemming was, zou hij nooit te weten komen; ik schrok.
Ik schrok, want kennelijk snorren er tallozen met vracht rond die geen enkel benul hebben waar ze zich bevinden, zwervers geworden zonder enige notie van plaats en omgeving; kan het nog gekker?
En inmiddels doolt men in 't rond, zonder besef van het te lopen risico, en volgt men braaf de navistem. Soms tot cijnsdrama's als gevolg.
Aldus schreef ome Willem.
---
