Aan de rol, ja, eerst een ronde Amsterdam, en doordat een klant plotseling verhuisd was, ook Almere aangedaan;
Altijd weer grappig als je ergens wilt lossen en het (niet meer) betrokken pand blijkt leeg en verlaten te zijn
Toen nog even naar Zaandam en IJmuiden en omdat ik in de laatste plaats rond de middag was, liet ik mij een lekker mals harinkje in deze noordzeehaven niet ontzeggen terwijl de witte meeuwen tegen de azuurblauwe lucht rondvlogen en hun karakteristiek gekrijs ten gehore brachten.
Het merkwaardige was, dat de arbeidersbeweging er voor de arbeiders was en dat het daardoor langer duurde voordat schoolgaande kinderen ook de vrije zaterdag tegemoet konden zien en het heeft nog zeker drie jaar geduurt voordat de vrije zaterdag ook algemeen goed werd bij leerlingen; echter sommige scholen met een zogenaamd tropenrooster hebben nog bijna tien jaar langer op de vrije zaterdag moeten wachten.
In de middag laden, dit keer weer eens voor het oosten; beginnende te Lemgo en nadat ik nog even een nieuwe band om één van de wielen van de oplegger had laten leggen, vertrok ik aan het einde van de middag, net nog voor de file, Amersfoort, Apeldoorn; het werd steeds drukker.
De avond viel, weer iets later dan vorige week; het gaat rap nu. En toen het donker was zocht ik een rustplek die ik in Lotte, een klein plaatsje net voor Osnabrück, wist te vinden, Osnabrück, die stip op de landkaart die mij vroeger zo intrigeerde en waar in het begin van mij carrière geen snelweg naartoe was, de stad waar Peter van Pels werd geboren die op 5 mei 1945, op onze bevrijdingsdag, in Mauthausen, na een barre voettocht uit Auschwitz, om het leven kwam; 19 jaar.
Peter van Pels; laten we die, naast Margot, Anne en Edith, ook niet vergeten.
Aldus schreef Ome Willem.
---
