'T was een goede stunt en daar heeft onze regering goed over nagedacht; een waar geleuter barstte los, alsof er geen ander nieuws, geen andere zaken meer voorhanden waren: men concentreerde zich louter op lui die slechts drie weken per jaar werken onder de bezielende leiding van een oude kindervriend en dat zonder zich af te vragen waarom die Sint nu toch zo nodig kindervriend moet zijn.
Het ging wat beter, vandaag, en onderweg kocht ik een pain raisin bij een dorpsbakkertje, een pain die er in bleef en waar ik de verdere dag op bleef teren, maar toch, alles verliep niet vlekkeloos vandaag. Rond elf uur op de N 77, tussen Troyes en Auxerre, te Pontevy, stopte ik bij een routier voor een kop thee, deze keer dus maar thee, toen ik haar hoorde sissen. Het bleek dat mijn achterste band van de oplegger aan het leeglopen was en onder het genot van een kop thee, getrokken van een theezakje dat vermoedelijk al enkele jaren oud was en ergens uit een uithoek van het dressoir getoverd moest worden, belde ik met de bandenboer') die echter aangaf pas na de Franse lunch tijd voor mij te hebben.
Heel Nederland, dat wil zeggen, de meeste inwoners moeten inleveren, overal meer voor gaan betalen en wat al niet meer, dus zochten Rutten en zijn vrienden naar een list, zo vlak voor de intocht van Sint Nicolaas naar een list waardoor iedereen zou vergeten. Dus werd er door onze regering naar de Verenigde Naties gebeld en al snel had men daar ene hotemetoot aan de lijn die enige vatbaarheid vertoonde voor klinklare onzin en daarbij mouwen had waarop je spelden kon.
Toch was ik nog gammel, en al wachtend op de bandenboer kroop ik voor een uurtje mijn mandje weer in, sukkelde in een diepe slaap, langer dan ik dacht en juist toen ik weer wakker werd stond hij met busje en nieuwe band naast me. Inmiddels was het ruim achttien graden en de afgevallen bladeren van de omringende platanen ritselden gedwee over de ruime parkeerplaats terwijl de zon zorgde voor een geriefelijke sfeer. Het was een man met ruime ervaring, elke handeling ging als vanzelf en binnen een half uur kon ik mijn reis voortzetten.
En het werkte, het werkte! Met één enkele brief kreeg ze heel Nederland op stelten, met een brief waarin aan de Nederlanders werd verzocht te stoppen met jaarlijkse Sinterklaasfeest; de verontwaardiging groot, iedereen vergat, niemand had het meer over bezuinigen, maar allen spraken over Zwarte Piet; de V-N, die in alle jaren van haar bestaan nog nooit ergens iets heeft kunnen voorkomen of heeft kunnen doen laten stoppen, een VN die niet bij machte is een burgeroorlog in Syrie te stoppen, ging zich bemoeien met onze Zwarte Pieten!
Toch had ik zo weer vier uur verloren, uren die ik nooit meer inhalen kon, maar welaan, goedgemutst snorde ik verder, langs Clamency, aan de einder een paar prachtige cumuluswolken, de akkers waar de vorige keer nog mais werd geoogst, oogden veelal groen; enkele witte koeien graasden onverstoord, net zoals ik ze gisteren in Overijssel zag, toen met storm in de rug. Het werd stilaan schemer en na Moulins was het donker; niet veel later sloeg ik af, de weg op naar Tulle, hoog over Vulkanische bergen waar ik nu niets van zag dan slechts vage silhouetten en net na Ussel kapte ik er mee; met tien rij-uren zou ik thans over de werktijd komen, dus bleef het bij negen.
En terwijl ik nog wat lees en luister bedenk ik hoe men daar in Den Haag toch de handen op de knieen geslagen heeft, verbijsterd over het zo grote succes van die pietentruc.
Aldus schreef ome Willem.
') Ja: bandenboer, zo wordt dit in het jargon genoemd. Let wel: vroeger hadden we een reserveband bij ons en konden (moesten) we zelf wisselen. Tegenwoordig hebben de meeste trucks en opleggers zo'n band niet meer.
---
