Een paar vreemde dagen gingen voorbij, vreemde dagen in het teken van het absurd. Daar was eerst de zaterdag, het moment dat in Roermond geen rijtijd meer over was: vier uur in de middag en geen mogelijkheid meer om met de groene hut verder naar huis te rijden, in ieder geval; niet voor maandagmorgen. De oplossing was even praktisch als, indien men de moeite neemt er over na de denken, absurd: ik nam de fiets naar het station, vandaar met de trein naar huis om later terug te keren nadat het voertuig zijn weekeindrust van meer dan 24 uur achter de rug had en ik een slordige 50 euro en 5 uur meer reistijd kwijt was; wie verlost ons van deze krankzinnige wetgeving?
De maandag verliep wederom merkwaardig, want aangekomen in Tiel met goederen vanuit het niet naast de deur gelegen Campania kreeg ik te horen dat ik vroeg was, te vroeg, en morgen maar eens terug moest komen waarna ik enigszins hoofdschuddend het stadje met zijn Flipje maar weer achter mij liet en via de veerboot bij Amerongen de rest van de dag huiswaarts keerde; misschien was het vreemd, maar erg vond ik het, na zo'n lange rit, natuurlijk ook weer niet.
Er waren tijden en er zijn tijden, tijden waarin het lijkt alsof het de mens aan geweten ontbreekt; het duidelijkste voorbeeld is wel toen de horden van Hitler Europa overspoelden, gewetenloos werd gemoord en geplunderd, en één volk in het bijzonder, heeft dat gewéten!
Toen brak de dinsdag aan, dinsdag 14 mei dat stond gepland als actiedag voor de beroepsgroep, een actie die startte niet ver bij mijn huis vandaan, actie tegen nog verdere uitbuiting en sociale "dumping" in het goederenvervoer, actie tegen een nog meer vrijgeven van de "markt" waar sluwe geldgraaiers op oneigenlijke manier misbruik van maken, eigenlijk het startsein voor protest tegen de opkomende en om zich heen grijpende slavernij binnen Europa "dankzij" de vrijgelaten markt, oneerlijke concurrentie op arbeidsvoorwaarden; ik nam 's-morgens vroeg even een kijkje bij De Tweede Steeg in Stoutenburg en stond zijdelinks wat media te woord waarin ik er op wees dat op deze wijze Europa vormgeven mij niet juist leek: inmiddels kan iedereen het weten hoe schrijnend de situatie is en met de dag verergerd en, wat mijn beroep betreft, het de verkeersveiligheid ernstig ondermijnd; eigenlijk een actiedag waarin een beroep werd gedaan op het geweten van ministers, bestuurders, verladers, ja, van eigenlijk elke Europese burger!!
Gewetenlozen misbruiken immers de "vrije" Europese markt om over de ruggen van de arbeider geld te verdienen, veel geld, enorm veel geld terwijl diezelfde arbeider gewetenloos wordt uitgeperst en uitgebuit; wie maar even de ogen de kost geeft ziet het alom gebeuren en terwijl er in Brussel enkele richtlijnen worden uitgevaardigd en uitgevaardigd zijn dit te voorkomen, gaat het, met lak aan de uitgevaardige regelgeving, gewoon door en het is verbijsterend dat het ook zo doorgaat, tot dreigende escalatie en confrontatie aan toe.
Maar het werk riep, dus ging ik terug naar de groene Daf, vertrok weer naar Tiel waar ik op de juiste, door het losadres bepaalde, tijd, aankwam, lostte en daarna in Veenendaal weer een eerste adres voor elders ophaalde; negen paletten.
In de loop van de dag drong bij mij het besef door dat 14 mei een gedenkwaardige datum is, want nadat het Oude Volk bijna een decennia door een deel van de Europese mensheid gewetenloos werd vervolgd en uiteindelijk werd getracht het te vernietigen, werd, tegen alle verwachting in, 65 jaar geleden op 14 mei de staat Israël opgericht waar dit oude volkje na eeuwen eindelijk weer een eigen thuis vond, Israël, de naam die enigszins gelijkluidend is met het randschrift van de Nederlandse euro.
Terwijl de actievoerders langs diverse plekken reden waar een beroep gedaan werd op het geweten van diverse politieke partijen en men trachtte het toegeschroeide geweten van een verladersorganisatie (EVO) aan te spreken, reed ik naar Amsterdam om het voertuig verder af te laden, moest een tijd wachten op een voertuig van elders, maar even na zes uur kon ik vertrekken met drie adressen ten westen van de Franse hoofdstad.
Inmiddels werd door de aanhang van Europese vakbonden Siim Kallas, de transportbaas van Europa, met duizenden sms-jes en telefoontjes bestookt om ook bij hem het geweten wakker te schudden, transportbaas Kalles én onze Minister van verkeer die ik verantwoordelijk houd voor ondermijning van de verkeersveiligheid, voor dood door schuld vanwege doden die vallen door sociale uitbuiting in de transport.
Je kunt je afvragen waarom. Waarom juist dat ene en, vooral, oude volk zo Europees werd vervolgd en één verklaring is dat met de Thora aan dit volk het geweten is gegeven, Thora, wat zoveel zeggen wil; hoe te leven; een boek waarin staat; de wijze waarop te leven waardoor dit volk, de Joden, drager werden van het geweten en dit weten van geweten lange tijd hebben doorgegeven en uitgestraald op de zich omringende volken, maar toen, na eeuwen van worstelingen de benden van Hitler niet het geweten, maar de natuur, de natuur van Blut und Boden, verkozen boven het geweten, moesten natuurlijk de dragers van dat geweten het veld ruimen; aldus geschiedde, maar op 14 mei, 65 jaar terug, won toch nog, als teken van vervulde hoop, het geweten het van de natuur
.
14 mei, de dag van het geweten, en zo kozen we, ongemerkt, de actiedag juist op 14 mei uit met een beroep op het geweten van de grote transporteurs, de verladers, politiek en bestuurders, vooral Europese bestuurders, Peter van Dalen, Siim Kalles en anderen en met de boodschap: HET GEWETEN boven VRIJE MARKT te stellen.
Immers, als vrije markt overhand krijgt op het geweten verzand Europa in een situatie van weleer, toen de natuur zijn recht over het geweten deed gelden en: willen we dat?
En straks niet zeggen dat u het niet heeft geweten!
Aldus schreef ome Willem.
---
