Natuurlijk, vroeg weg, louter en alleen om het té veel aan voertuigen te ontwijken, de file tot voorbij Brussel voor te zijn, dus peerde ik met de oude trouwe groene Daf tussen vier en zes over het potentieel filevatbare traject: Utrecht-Breda-Antwerpen-Brussel; Brussel, over Boom, ja, ik ga altijd, ouderwets, over Boom, langs Feestzaal Carré, langs het voormalige terrein van Orensteijn en Koppel, langs het lager van de rijpende Duvel.
En dan door een stukje Henegouwen waar ooit een huis was van waaruit Zeeland en Holland werden geregeerd, na Couvin weer de grens over en niet lang daarna dolen door onafzienbare Franse landerijen.
Uren gingen voorbij, en toen, tussen Chalon sur Saone en Tournus, vlak bij Varennes, passeerde ik een mijlpaal, een mijlpaal van rum 690.000 mijlen, een werkelijkheid waarmee kwaliteit, op vrachtwagenniveau, wordt gekenmerkt: de groen Daf passeerde de magische kilometerstand van 1.111.111 kilometers, totaal een onafzienbare afstand en nog altijd bespeur ik nog geen spoor van vermoeidheid: nadat de midlivecrisis bij rond de 700.000 kilometers achter de gril lag, is het voertuig dermate volwassen en ervaren dat het, zoals het een DAF-kwaliteitsvoertuig betaamt, geen krimp meer geeft.
Niet lang daarna zocht ik, vanwege het verstrijken van de rijtijd, een wijnboer op waar ik rustig zou kunnen slapen en waar nieuwe wijn 2012 net was gebotteld en met mijn oude Franse vriend George hebben wij, toen de onvermoeide Daf naast de wijnstruilken stond geparkeerd, de wijn op kwaliteit gekeurd en ook dit jaar was ze weer erg goed: minimaal Daf-kwaliteit, en dat is -dus- buitencategorie.
Vroeg op, vandaag, dus vroeg ging ik slapen, rond half zeven, en buitengekomen werd de dag afgerond met een enorme grote zevenkleurige boog in het oosten die zich over de prachtige, nog kale, wijnvelden spande, een regenboog die aan deze gedenkwaardige dag een passend en beloftevol einde gaf.
Aldus schreef ome Willem.
---
