Zelf had ik 33 lege zogenoemde europaletten bij me, "geruild" op het losadres, twee hoge stapels, 80 X 120 cm en de te laden dozen werden op exact gelijke paletten met de heftruck aangereden, totaal 20 palletten die ik met gemak op de vloer kan laden. In plaats van de dozen op de pallets te laten staan en met mij de 20 paletten te ruilen, toch maar alles met drie man er af halen en los in de oplegger! Morgenvroeg, als de handel wordt gelost, staan er weer 20 lege "euro"paletten klaar waar vervolgens een paar man de handel er weer op gaan zetten; soms vraag ik mij af wie er gek is in deze wereld.
Gevolg was wel, dat ik daardoor een uur later vertrok dan ik had kunnen vertrekken, en dus daardoor niet voor de vermoedelijke sluitingstijd het losadres zou bereiken, en daardoor niet morgenochtend, maar morgenmiddag mijn vracht voor Nederland ga laden en deswege ik niet vrijdagavond, maar op zijn vroegst zaterdag in de loop van de dag thuiskom; wat toch de gevolgen van een uurtje extra onverklaarbaar absurd handelen zijn kan!
Niettegenstaande dit ongerief wist ik er een voortreffelijke dag van te maken, via de Cherdon en Nantua, voorbij Bellegarde over de altijd groene Rhône, schitterende zonnenstralen die weerkaatsten tegen de oogverblindende witte Alpenreuzen, overal nu jong fris groen, fier gutsende watervallen; het deed het ongerief van de morgen verbleken en even na de middag snorde ik onder de zo ongeveer hoogste berg van Europa door en kwam uit in het oostelijke deel van het oude hertogdom Savoye en gestaag daalde ik af naar het fameuze Aosta, over de superstrada die tegenwoordig wat in ongebruik is geraakt vanwege een rond het jaar 2000 (N.C.) geopende nevengelegen snelweg; slechts één van de vele toenmalige tankstations op die weg heeft zijn deuren nog niet hoeven sluiten: Courmajeur, Morgex, Saint Pierre, voor oude rotten bekende, onvergetelijke namen.
Een twee uur restte mij nog van Mediolanum, wat "midden in de vlakte" betekend, geboortestad van Ettore, Ettore Arco Isidoro Bugatti, de opportunistische Italiaan die, na vele experimenten en diverse baantjes bij autofabrikanten (onder meer Deutz) zelf maar in het Franse Molsheim, niet zonder succes, een autofabriek begon en ik hoef er thans niet aan te twijfelen of de lezer begrijpt dat Mediolanum een oude naam voor de Lombardijnse stad Milano is.
Inmiddels heeft het donker van de avond de overhand, terwijl enrome hooggeplaatste schijnwerpers tegenwerken en ik daardoor de sterren en planeten aan de open hemel niet kan zien; de parkeerplaats staat vol, geen Nederlander meer te zien, niet meer, want ze werden vervangen door moderne slaven: slaven die naast hun voertuig op niet al te schone wijze hun voer "uit de kist" naar binnen werken, goor en stinkend, Roemenen, Bulgaren, slowaken, Bosniërs en Hongaren, geen poen voor een frisse does met dit hete weer: ik schrijf het nog maar een keer: 300 tot 500 euro per maand, hooguit, twee tot drie maanden van huis, met alle gevolgen van dien en als er iets Nederlands is in de Europese Unie van vandaag, is het wel de bizarre VOC-mentaliteit van weleer: schunnige uitbuiting, wantoestanden, tweedeling, corruptie en oneerlijke concurentie waar zelfs de Fair Trade-organisatie aan meeheult; tot eer en meerdere glorie van de steeds verder teloorgaande Euro.
Daar wil ik geen pallet meer voor ruilen.
En zeg nu en later nooit, dat u het niet heeft "geweten"!!
Aldus schreef ome Willem.
---
