Vanmiddag? Ja, vanmiddag, want vanmorgen had ik mij, enigszins kansloos, tot de vierschaar gewend om een verkeersboete te bepleiten, uit principe en om vast te leggen dat het werkelijke recht onder druk van Europese onmachten steeds verder te zoeken is.
Maar toen afgereisd, om eerst nog wat bij te laden in het pittoreske Heerjansdam en waarna ik daarna naar frankrijk vertrok, dit keer gewoon, ouderwets, Breda, Antwerpen, Gent, Rijssel en Atrecht, of, in het Frans, Breda, Anvers, Gand, Lille et Arras, steden die vielen, min of meer, in de reis, maar momenten in een traject kunnen wel mooi zijn, maar zijn, op zich, slechts van bijkomstig belang.
Net als in het leven, trouwens; wat ga ik doen in de tijd van mijn leven, of, korter, wat doe ik in mijn leven, heeft geringe waarde al zijn er momenten waaraan wij ons koesteren, en momenten waaraan we maar liever niet aan herinnerd willen worden: tijden van verdriet, pijn en ellende, maar ook die van vreugde, euforie en overwinning, allemaal momenten van ten tijde in.
Snijdende koude, hier en daar een sneeuwvlok, de lucht grijs, onguur weer, onrust dreigt mij in de greep te krijgen, ik duw het weg, tracht het te weerstaan door chocolade te eten, het helpt iets, maar niet genoeg.
Bij Bapaume ging ik er af, een stadje waar lang geleden de "Algerijn" zat, een magnifieke haphut, reeds lang geleden werd gesloten maar waar ik nog leuke herinneringen aan heb, allen vervolgen in een voorbije tijd, en na Bapaume reisde ik verder, kwam langs Peronne, door de enorme weide en weidse met E.U.-geld gesubsidieerde landbouwvelden, totdat ik aankwam in het dorpje Ham, de eerste bestemming voor deze week, voor vandaag de eindbestemming.
En daar komt het toch wel op aan, op de eindbestemming dat niet de vraag "wat doe ik in mijn leven", maar de vraag "wat doe ik mét mijn leven" relevant maakt, een bestemming die een nieuw begin inluidt.
Zoals ik morgen weer op reis ga en vertrek naar een nieuwe bestemming.
Aldus schreef ome Willem.
---
