Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

maandag 25 februari 2013

De 25e.

Nog is de winter niet ten einde, nee, zij is nog in volle gang, maar toch: het vermoeden van een aanstaande lente huist reeds in ieder leven, in iedere ziel.

Ondanks dat beleef ik de sfeer steeds grimmiger: sociaal onrecht blijkt aan de orde van de dag, "moderne" slaven dwalen dagelijks over de straten, in grootwinkelbedrijven en buiten, op de velden, symptomen van het terug.
De 25e februari, een historische datum; 1941, de feburaristaking tegen ronseling van Nederlandse arbeiders door de Nazi's én tegen de Jodendeportaties. Jaren later, exact ook op de 25e, de coupe in Suriname door Desi Bouterse: en is kennelijk iets met die 25e februari.

Toch is voor mij niet alles kommer en kwel; vanmorgen vroeg kon ik er weer op uit, eerst naar de thuisbasis, Amsterdam, een oplegger uitlossen op een voormalig eiland in de Haarlemmermeer dat, als ik het goed onthield, eerst nog De Krim en Venneperdorp heeft geheten voordat het definitief Nieuw-Vennep werd, en daarna Amsterdam waar ik mijn voertuig eens een grondige wasbeurt liet geven.

Het is verbijsterend en menselijk tegelijk dat de ogen gesloten blijven waarheen we naar opweg zijn en ook het o zo fijngevoelige zintuig van angst en vrees, het oor, onwillekeurig lijkt te worden toegestopt voor de over ons uitstortende werkelijkheid. Verblind door leugentaal hechten velen waarheid aan onzin, ingeklemd in een web van zichzelf steeds meer tegensprekende wet- en regelgeving; de industriële religie van de eeuwige groei wankelt, des te meer propageert men het Europese "Wij zijn één"-ideologie als het nieuwe geloof dat ongegrond zal blijken, nochtans menselijk, de meervoudige aankondiging van het lijden werd ook niet begrepen en verstaan.

Laat in de middag vertrok ik, richting Duitsland, voor een bijna thuiswedstrijd; ver zal ik niet komen deze week.

De avond viel, donker en bewolkt, geen maan, geen sterren en het blijft guur, noordoostenwind, te veel somberheid voor de tijd van het jaar. Ach, wolken, het zijn ook net mensen: waar zij verschijnen verduisterd de lucht

Gelukkig, een lichtpuntje, het voertuig is weer schoon, fris en fruitig; zo durf ik weer bij de buren op visite. Ook op de 25e.

Aldus schreef ome Willem.

Verzonden vanaf mijn BlackBerry®-toestel