Het gebeurt niet vaak dat ik ruim dertig meeltjes krijg op een drie-letterwoord, iedereen schijnt zich er tegenaan te willen bemoeien, onderhand weet ik het wel, een bug is dus, letterlijk vertaald, een vlieg, luis, kever, in ieder geval een klein, vaak naargeestig, beestje.
Vanuit het Zwarte Woud zakte ik af naar de bovenloop van de Rijn, de grens, jawel, grenzen bestaan nog, en vandaag bleek maar hoe komisch zo'n grens kan zijn, met zwaarwegende beambten, dounaniers genaamd.
Eén iemand wees mij er op dat het helemaal geen nieuw woord is, maar reeds om en nabij de Tweede Wereldoorlog al werd gebruikt als benaming voor een radarstoring, een ander wist te vertellen dat, toen compjoeters nog heel groot waren, muggen inwendige storingen konden veroorzaken en ik bedacht zelf dat die keverachtige voertuigen waarmee men nageslacht mee voortrolt daarom dus voor buggys worden uitgemaakt. Het laat onverlet dat het een reeds jarenlang gebezigd woord is dat ik natuurlijk had moeten kennen, vaktaal ook, zoals, en ook daar wees iemand mij op, overal vaktaal bij wordt gebruikt, zoals men bij een slecht
startende automotor te horen kan krijgen dat het de ontsteking is. Een medicus zou de neiging krijgen het voertuig dan immers meteen van anti-biotica te willen voorzien.
Na de grens toog ik eerst naar Luzern, juist, om de hiervoren genoemde glazen af te leveren, maar daarna snorde ik vol goede moed weer eens de Grimsel op, en bovenop bleef ik staan, het was immers etenstijd en daarom haalde ik van achter uit de kar het rijwiel en snorde eerst naar de zuidkant, liet me een weinig naar benedenrollen voor een goed uitzicht op de Furka en de Rhônegletsjer; aldaar nam ik wat mooie kiekjes.
Goederen van weinig waarde worden niet "ingeklaard", in onderhavig geval: zaten in het voertuig 30 pallets met lege glazen, zijnde een waarde van, pakweg, 3.000 euro, is de afzende vrijgesteld tot het betalen van de BTW in eigen land (of land van herkomst) en is men in Zwitserland BTW over 3.000 euro verschuldigd, al gouw een bedrag van 500 euro, maar het behoeft geen verder uitleg dat de meeste bedragen er ver boven liggen. Kortom, heeft men een paar boeken, een stapeltje posters, of, zoals ik vandaag, een paar dozen met glazen promotiemateriaal, dan hoeft niet te worden ingeklaard.
Na de foto's stapte ik op de fiets en snorde een paar honderd meters naar boven en daarbij reed ik enkele zwoegende medefietsers, die van geheel beneden kwamen, voorbij, reed fluitend langs het meer op de top en dook aan gene zijde ook weer even een klien stukje naar beneê en tijdens deze -korte- rit werd ik gadegeslagen door een menigte verbijsterende toeristen en enkelen daarvan moesten en zouden van mij een foto hebben met sneeuw op de achtergrond, intussen aan mij vragend of het wel lekker fietste met die klompen op de trappers: ik vermoed dat ik vandaag op de Grimsel het meest gefotografeerde object ben geweest.
Gratis invoer van de glazen, denk je dan, maar zo eenvoudig zit de wereld van de grenzen nu ook weer niet in elkaar, er bestond nog een andere regel, een regel die betrekking had op het gewicht van de BTW-vrije import.
Na een uurtje had ik het wel gezien vanaf de Grimsel, ik dook de diepte weer in, na een lange afdaling kwam ik aan in Brig, waarna ik de Simplon op- en overstak, rond vieren reed ik, wat sommige collega's Het Beloofde Land noemen, in, Italië, het was, en is, er snikheet, rond dit middennachtelijke uur, hier in Carisio, het eindpunt vandaag, nog steeds 30 plus.
Ware de btw over de waarde, dus over vijf euro, nauwelijks één euro, thans echter, omdat het btw-vrij is, 15 franken per honderd kilo, afgerond naar boven naar een honderdtal, vier keer 15 franken, afgerond en omgerekend, 50 euro: volgens mij zit er een joekel van een bug in de Zwitserse douanevoorschriften.
Of is de bug hier misplaatst?
Aldus schreef ome Willem.
---
