Er zijn heel wat soorten blikken, conservenblikken en dergelijke laat ik buiten beschouwing, maar daarnaast bestaan er ijzige blikken, vrolijke, droeve, strenge, vreemde doortastende en nog zoveel meer blikken.
Ostrava, de eerste stad vandaag, het was er al levendig, en vervolgens reed ik bij Bohumín de grens over, zoals geschreven, op slag een andere wereld, achter mij het liefelijke Tsjechië, voor mij lag het enorme stoere Polen, het land dat de aansluiting in de vaart der volkeren lijkt te hebben gevonden.
Zo scheelt het van wie de blik komt, de blik van de man is, uitzonderingen daargelaten, anders dan de vrouwenblik, en geen enkel streven zal dat kunnen veranderen, dus strenge blikken kunnen afkomstig zijn van een dame of een heer, beide blikken zijn anders, net zoals de onderzoekende blik en de vrolijke blikken.
De 45 op, richting Krapkowice, de weg kwam over Razoborz, daartussen veel dorpjes waar de naam tweetalig stond aangegeven: boven de Poolse, er onder een Duitse naam, vreemd, want het was mij de vorige keer niet opgevallen, sterker nog, vermoedelijk werden ze nog niet zo lang aangebracht: zo stond er onder de naam van het dorpje Długomiłowice de eigenaardige naam Langlieben.
De lading was er bij de klant in Chorula snel uit, nog een tien minuten en ondat teruglading nog niet was geregeld reed ik het naastgelegen Opole binnen, ging op zoek naar een inkoopgelegenheid en vond die net even buiten de stad, ik kwam terecht op een inkoopcentrum die, wat luxe en grootte betreft, zijns gelijken in het "westen" nauwelijks kent, zelfs niet in Frankrijk en ik kocht er naar hartelust allerelei lekkers: na afloop zat op de winkelkar een hele bult en ik had een half uur nodig om de bubs in de cabine te proppen.
Let maar eens goed op een droeve vrouwenblik, en vergelijk die met een neerslachtige blik ener man, het verschil is er, is zelfs wezenlijk, net zoals de strenge vrouwenblik, toch wel geheel iets anders als gestrenge mannenblikken, het verschil zit hem in de afstand.
Inmiddels had ik een teruglaadadres, nog voorbij Leipzig, dus voorlopig kon ik voort, ik reed eerst naar Brzeg en Oława, rondde Wrocław en vervolgens pakte ik de route naar Lubin over Środa-Śląska waar de Duitser Neumark in Schlesien tegen zeggen.
Onderweg kwam ik weer onder de indruk, de wijdse velden, links van mij, naar het zuiden, de contouren van het Reuzengebergte, veel velden kleurden geel met een halfhoog gewas dat ik niet thuis kon brengen, boeren waren in de weer om aardappels, de ziemniaki, te oogsten (Ziemia is aarde), andere landbouwers oogstten de mais.
Het beste kun je het verschil zien indien je goed oplet als je door een blik wordt aangeken, let op de vrolijke mannenblik, en let eens op jolige vrouwenblikken, je voélt het gewoon.
Onderwijl hield ik een uurtje pauze, net na Polkowice bij een smaakvol uitziende horecagelegenheid, de bediening liep in mazurkische kledendracht en ook binnen was het uiterst netjes en ik at er een kleinigheid dat prima verzorgd op tafel kwam.
Het is de afstand, de kijkende ogen die de blik ontvangen, dáár zit het hem in, de ogen ontvangen de blikken, zowel mannen als vrouwen, alleen hij en zij doen dat anders, ontvangen anders, ze zijn immers anders.
Later liep de weg weer door eindeloze bossen, vooral tussen Zielona Góra en Gubin, een weg die ik met flinke tegenzon reed. Zo kwam ik de voormalige DDR binnen, reed nog tot aan Senftenberg, hield halt in het land der Sorben, eindelijk tijd om er even met de fiets op uit te gaan.
De verliefde vrouwenblik, ze glijdt over de ander, ze ontvangt, tot, zoals haar onderzoekende, vragende, vrolijke of wat dan ook voor soort blik, ze blijft op zekere afstand, de blik van de verpleegster op de patient, op voorname afstand, op gepaste afstand, ze ontvangt niet meer dan het noodzakelijke terwijl het mannenoog meer begeert te ontvangen dan de gegeven blik, en in die zin beginnen mannenblikken daar waar vrouwen het voor gezien houden.
Aldus schreef ome Willem.
---
