Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

vrijdag 18 mei 2012

Hoger.

Hoger, steeds hoger, de mens wil steeds maar hoger.

Aken, Oochen, Aix la Chapelle, Achen, een stad met een fascinerende geschiedenis, misschien wel de eerste Europese hoofdstad, Edith Höllander werd er geboren en Karel de Grote blies hier, eeuwen geleden, in 813 zijn laatste adem uit.

Hier, deze nacht, in de Hoge Eifel, enkele wolken hinderen het gezicht op de sterren, maar zie ik niet Jupiter in de tweeling? Ik weet het niet, mijmer verder, over Edith, Keizer Karel, Lodewijk de Vrome, de zoon van en over het hoge, de Eiffeltoren bijvoorbeeld.

Een tripje om er weer even in te komen, vanmorgen vertrokken uit Kornelimünster, een piepklein, maar eeuwenoud stadje waar de zoon van, Lodewijk dus, vlak na de dood van de keizer van Paus Cornelius toestemming kreeg een Abdij te stichten.

Achter ons Achen, ooit de zetel van het oude Europese keizerrijk waar de bekende De Grote met despotisme zijn gezag jarenlang heeft gehandhaaft en met zijn dood werden een kleine tien eeuwen afgesloten.

Als begeleider ging ik mee, mijn zoon trok per fiets over bergen, door dalen, langs beken en door bossen, en natuurlijk raakten wij elkaar, volgens traditie, weer voor een uurtje uit het oog.

Zoals na elk tijdperk volgen pas enkele decennia de gevolgen elkaar op, met name tijdens het bewind van Otto de Derde die gelijktijdig met Paus Silvester de Tweede, de eerste Franse paus, grote invloed op de tijd hebben gehad, een geheimzinnige tijd, Otto de derde was met drie jaar al in Aken tot keizer gekroond, Silvester was slechts vier jaar paus, een onrustige tijd, noormannen over Europa. Opstand van Slavische horden, het einde van de duizend eerste jaren, de god van het Avondland stierf en verdween langzaam maar zeker uit het gezichtsveld en sindsdien, (niet eerder!!) Werd een groot deel van Europa volgezet met crucifixen die tot op de dag van vandaag nog overal te zien zijn en dat verklaart wellicht ook waarom er in enkele juist katholieke landen, zoals Italië, geen Hemelvaartsdag wordt gehouden.

We reden door de grensstreek België-Duitsland, door Belgische, desolate dorpjes met niet eens een kroeg, het was voor het eerst sinds Augustus (de maand, niet de keizer) dat Jaïr weer een echte klimrit reed, dus na een dikke honderd kilometer hielden we het voor gezien en bleven rond een uur of vier rondhangen in het stadje Prüm, wachtend op de morgen om nog een afzientochtje te rijden.

Himmelfahrt noemden ze het, zum Himmelfahrt, dat tuig in Auschwitz, als ze de zonen en dochters van het Oude Volk de gaskamers in joegen (en niet allen Joden, ook Zigeuners, anders geaarden) en daaronder ook Edith, Edith Höllander uit Aken, later Edith Frank, moeder van Anne, ook zij ging, januari 1945, "zum ......", 44 jaar, slechts 44 jaar!

Inmiddels is Duitsland veranderd, heeft de donkere dagen achter zich gelaten, in het etablissement te Prüm waar we ons even verpoosden, hingen enkele foto's van de enorme explosie van 1949 waarover ik de laaste keer nog schreef, de avond van Christi Himmelfahrt zoals dat hier op de raampoosters vermeldt staat.

We zijn wederom duizend jaar verder, het rommelt op velerlei fronten en politici, vooral die politici die, koste wat het kost (en dat is veel, té en ondragelijk veel) de "status" willen handhaven lijken ziende blind, als vanouds, zoals elke nieuwe era aanvangt, het zijn de weeen, de kosmos schreeuwt het uit! Oh ja! U hoort het niet?

Uit mijn hotelraam staar ik het duister weer in, denk aan de tijd van voor de ronde wereld, zoals ten tijde van de Keizer, van de Ottoranen, een vleermuis priemt zich door het duister en heeft geen boodschap aan mijn spinsels, ik ga in gedachten terug naar de tijd van het ontstaan, het ontstaan van de "fahrt".

Toen de Mensenzoon sprak met een grote groep volgelingen en getuigen, ergens ver weg in een afgelegen streek met de naam Galilea, en daarna ten hemel opsteeg, hoger, steeds hoger om, net zoals wolken mij nu het gezicht op de hemellichamen ontnemen, uit zicht te verdwijnen.

En dit is wellicht het beste bewijs dat pleit tegen een ronde aarde.

Aldus schreef ome Willem.
---