Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

zondag 18 december 2011

De treinreizigers.

Vrijdag de laatste kilometers, over bekende wegen. Een stormwind woei over de Franse vlakten en trachtte de oplegger om te blazen, enorme regens, een trieste, donkere tijd tegemoet, maar hoe zou ik bij pakken neer gaan zitten?

Na de verkeersrust van Noord-Frankrijk volgde Brussel waar het verkeer natuurlijk muurvast stond, en niet alleen daar, maar tot voorbij Breda aan toe: twee uur afstand waar je dan meer dan vijf uur over doet, met overtredingen als gevolg, maar daar leer je wel mee leven.

De andere dag het voertuig naar Amsterdam weggebracht, omdat ik maandag niet vertrek, maar wij de dinsdag overledene de laatste eer bewijzen.

Op de terugweg met de trein kruisen twee, drie reizigers mijn leven, twee, gekleed in degelijke kledij, één zelfs met een jopperse jas, beide nog, zoals het eigenlijk hoort, met een hoofddeksel, ze pasten zich niet aan hetgeen de mode tracht op te dringen. Tegenover mij een aardige dame met grappige zwarte krulletjes, en gevieren raken we tijdens het reizen in gesprek, lachen om de zinloze mededeling van de omroepster die "u bent ingestapt op Station Amsterdam Centraal" roept, alsof wij dat zelf niet weten.

Tot Amersfoort, daar stap ik uit terwijl de anderen verder reizen.

Lopend door de stationshal mijmer ik verder, de ontmoeting, het leven.

De mens als reiziger, treinreiziger, en ooit is daar dat eindpunt waarbij de één de ander moet laten gaan.

Aldus schreef ome Willem.