Wissembourg-Lauterbourg, even door het Biënwalt en toen recht toe recht aan naar München, een kleine 300 kilometers, een traject trouwens dat ik in de loop der tijd bijna geheel tot soms twee keer toe heb zien veranderen. Van twee keer twee rijstroken zonder, naar twee keer twee met vluchtstrook, en daarna vervangen door drie keer drie rijstroken.
Hij hield er veel van, had er erg veel respect voor, Thomas.
Eerst Karlsruhe-Stuttgart, met steile hellingen, op en af, en dan, na een lang vlak stuk, tussen Stuttgart en Ulm de Aichelberg die grondig werd vernieuwd, maar nog steeds één van de weinige stukken waar de snelweg om een berg uiteen wijkt zodat je een kilometer of twintig geen tegenliggers meer ziet.
Het is al lang geleden, maar kennelijk heeft de devotie van Thomas wel zoden aan de dijk gezet, alleen weten de meesten niet dat Thomas er mee is begonnen.
Na de geboortestad van Albert Einstein te hebben gepasseerd volgde al spoedig Augsburg, de plek waarvan men verteld dat daar nog vóór het jaar 100 vanuit Jerusalem Joden naartoe waren gekomen die op de vlucht waren voor de Romeinen die daar rigoureus aan het huishouden waren.
Op vier oktober, als ik het wel heb, liet hij het leven, de dierenvriend, Thomas van Asissi, en daarom werd deze datum gekozen.
Niet lang daarna rondde ik de geboortestad van Heinrich H. en Eva B., die beide in april 1945 zichzelf vernietigden, waarna ik via Haag bij mijn eerste klant in Waldkraiburg aan kwam.
Het duurde echter vele, vele eeuwen dat men waardering kreeg voor de faunaliefdekant van Thomas van Asissie, want pas op 4 oktober 1930 was de eerste officiele werelddierendag een feit.
Na het lossen snorde ik via Rosenheim naar Kufstein waar ik een ruime pauze nam en bij de wereldberoemde wijnglazenfabriek, "glashütte" Riedel, een paar wijnglazen voor iemand ophaalde.
De laatste drie uren waren bestemd voor de oversteek van de Alpen, de brennerpas, en daarna nog een stuk door een vervelende snorreman aan Italië weggegeven stuk Oostenrijk in, tot Bozen, waarna ik er met het rijwiel op uit trok.
In een winkelstraat zie ik tussen de vele andere winkels op de voorgevel in groene letters fressnapf staan en zie dat het daar erg druk is kennelijk om er iets extra's te halen voor hun huisdier. Had Thomas dit nog maar mogen meemaken.
In het donker fiets ik terug, boven mij de steenbok, vissen en de ram, de dierenriem, en ik stop even bij een pompstation waar ik een litertje extra olie haal.
Voor mijn Dafje.
Aldus schreef ome Willem.
---
