Langzaam. Langzaam stijgt ze.
Pas rond twaalven vertrok ik vandaag, na eerst even een geschil met een ondernemer voor een commissie te hebben voorgelegd.
Er komst steeds meer brandgevaarlijke stof in de atmosfeer, maar nog is zij ongevaarlijk.
Ouderwets, via Arnhem en Oberhausen richting Frankfurt. Vreemd. Toen ik deze "Strekke" dertig, veertig jaar geleden reed, vroeg ik mij wel eens af, hoe het er nu uit zou zien, en nu, vandaag, tracht ik mij te herinneren hoe het er toen uit zag.
Een mengsel, meestal gas en zuurstof, kan vlam vatten als er een juiste verhouding tussen die twee tot stand komt.
Een eerste klantje raakte ik, vlak voor Frankfurt, rond vijven nog kwijt, en daarna toog ik richting Stuttgart, en net er voorbij, te Ostfildern-Kemmnat, bij een volgend adres, hield ik er mee op voor vandaag.
Wie nu nog steeds niet de doodsklokken van de Unie hoort, moet wel erg doof zijn, dra zal zij ten grave worden gedragen.
De rellen in Londen en de demonstraties bij banken en beursgebouwen zijn voortekenen dat het mengsel tot de juiste verhouding komt om vlam te vatten.
In tegenstelling tot het dagelijkse Chamberlaingeleuter van de Europese regeringsleiders zal de Euro de oorzaak worden van het uiteenvallen van de Unie; een dikke streep wordt getrokken. Het einde ingeluid.
Na een aanvankelijke euforie grijpt het onrecht om zich heen. De Europese slavernij heerst alom, de banken zijn leeg en het kapitaal, wat dus niets anders is dan opgeslagen arbeid, verdween op onverantwoorde wijze naar nergens.
Het is, zoals Banquo het een paar eeuwen geleden reeds voorzag:
But it 's strange:
And oftentimes, to win us to harm,
The euro of darkness, tell us truths,
Win us with honest trifles, to betray's....
In deepest consequence.
(Vreemd, de euro beloofde zoveel! Maar uiteindelijk, ze verraad ons in de diepste consequenties)
Aldus schreef ome Willem.
---
