Na een warme nacht, vroeg vertrokken en na een uur overzag ik vanuit de hoogte de twinkelende lichten van Riom en even later passeerde ik Clermont-Ferrand en zelfs bij Issoire was de duisternis nog niet geweken.
Een volle maan stond boven een niet al te dik wolkendek waardoor de wolken als een lumineuze sfeerverlichting de ondermaanse omgeving bescheen en zo de bergen van een spookachtig uiterlijk voorzagen, als bergen uit een Bommelboek.
Maar toen het morgenlicht van zich liet horen en ik hoger in de bergen kwam, koelde het enorm af en soms reed ik door een opdoemende mistmuur heen. Rond achten sloeg ik af naar Mende, maar dikke nevel benam mij het zicht, nevels die als geesten over de weg krioelden, weg wilden kruipen uit angst voor de dageraad.
Vanaf Mende was de nevel weg, opgelost door de zonnestralen of naar elders toe gesneld terwijl onderweg via Florac naar Ales het steeds warmer werd. Was het vanmorgen in de Lozere nog zes graden, in Ales was het al ruim dertig!
Ruim op tijd kwam ik aan in Nimes en na een lange wachttijd kon ik rond de klok van zessen weer verder.
De zomer was hier, voor mij, weer teruggekeerd, dus zocht ik een geriefelijke plek op, niet ver van de zee en voor het eerst dit jaar voelde ik de Middellandse Zee.
Nadat de duisternis de zon verjaagde, reed ik -met de fiets- onder een volle maan naar een gezellig stadje in de buurt, at er een slaatje met schapenkaas, waarna ik het voertuig weer op zocht.
Het is zwoel, met een pietsje aflandige wind, de zomer waant zich hier volkomen veilig, niet bevreesd voor enig nimmerweer.
Op de terugweg glijd mijn oog langs de zomerhemel, maar door de heldere volle maan zijn niet alle sterren zichtbaar. In het westen de grote beer, boven mij ontwaar ik de sterren van de hercules en de ossenhoeder, maar die van de noorderkroon, die daar tussen staat, zie ik niets. Ook meen ik twee sterren van de zwaan te zien, of is het de pijl? De dierenriem staat laag aan het zuidelijke hemel en er is bijna niets te zien van de ram en de steenbok.
Jupiter moet de maan ook nog volgen, maar door de volle maan blijft ze buiten zicht.
Deze dag is weer ten einde en de slaap overmand mij. Morgen wacht mij een slingerrit door zonnige zuidfranse bergen.
Een dag ook dat ik van de teruggekeerde zomer mag genieten.
Aldus schreef ome Willem.
---
