En toen ook nog bleek dat de spullen die voor mij waren bestemd in een klein vrachtwagentje zaten die tegen mijn achterkant werd gezet en zo met een pompwagen werden overgereden, vroeg ik toch maar terloops waarom ze niet even naar mij toe waren gekomen, even vóór de landweg, zodat ik niet van die draaicapriolen had hoeven uit te halen.
Ja, dat had ook gekund, zeiden ze. Rare jongens, die Fransen, maar dat wisten we al.
Nadat ik bij deze landwegklant weg reed ging ik via Saint Maximin en Rians naar Manosque en vandaar door een onwaarschijnlijk mooi gebied door naar Grenoble.
De laatste decennia wordt de transportsector systematisch in een zwart daglicht gezet, en ik vermoed een reden. Een grondige reden.
De schoonheid van de aanblik der bergen die mijn oog ving was magnifiek, fascinerend, overweldigend en indrukwekkend. Voor mijn oog kan deze schoonheid alleen nog door vrouwenschoonheid worden overtroffen, schoonheid, wellicht het meest verheven begrip dat er bestaat.
Het is allang geleden, ik was nog geen achttien, toen het begrip "BTW" werd ingevoerd, eerst, als ik het goed heb, twee en acht procent, maar in de loop der jaren gingen deze percentages langzaam, maar zeker, omhoog.
Schoonheid is een voor moderne mensen eigenlijk vreemd begrip en de oorzaak daarvan is, dat schoonheid, op zich genomen, volstrekt nutteloos is.
Geruime tijd genoot ik van de route, aan de zuidkant van de Col de Croix Haute, met zijn diepgroene bergen en hoge, kale rotsformaties en aan de noordkant, rechts van mij, enorme, honderd kilometer ver weg gelegen toppen met reeds de eerste, of eeuwige, sneeuw die met witte stroken van verre de rotsriggels markeerden.
Schoonheid, het enige begrip waaraan alle nuttigheid ontbreekt. Daarom is schoonheid ook zo een voornaam, verheven, hoogstaand begrip en het geeft impliciet te kennen dat "nuttig" uiteindelijk hetzelfde is als "dom".
De rek is er uit, de BTW kán met goed fatsoen niet meer verder omhoog. Er zouden volksopstanden kunnen uitbreken, maar "Europa" heeft een niet te lessen dorst naar geld, zoveel, dat het er veel van weg heeft dat ze zout water dronk en daardoor de dorst blijft toenemen, dus heeft ze andere plannen in de binnenkamers gesmeed.
Na Grenoble spoedde ik mij via Lyon naar Dijon, waarna ik de snelweg verliet en door reed tot vlak bij Chaumont. Morgen nog een klant in het Belgische Puurs lossen en dan naar huis, dus dat is voor de trouwe lezers nu wel gesneden koek: Vitry, Charleville, Brussel, Puurs en dan via Breda verder.
De plannen om de dorst naar poen te lessen zijn al in de meeste delen van de Unie in werking. Eerst de vrachtwagen een slecht imago bezorgen zodat iedereen op ze gaat mopperen, dan aankondigen dat ze maar eens voor al die vieze vervuiling en het stuk rijden van de wegen moeten gaan betalen. Bijna de hele Europese bevolking roept hosanna en is er blij mee!!
Niet te geloven!
In frankrijk betalen we een euro per drie kilometer, in Duitsland ca één euro per vier kilometer en in Oostenrijk meer dan vijftig cent per kilometer, en de prijzen gaan jaarlijks flink omhoog.
En ja, al dat geld inzamelen over de vrachtwagenrug is natuurlijk bijzonder nuttig, daar kunnen we weer leuke, nuttige, dingen mee doen!
En de Euroburger roept: "hoera" en is blij!
Blij met een belastingverhoging, want slechts weinigen beseffen dat al die tolheffing gewoon een ordinaire BTW-verhoging is die men als consument, uiteindelijk, gewoon in de winkel op de vervoerde goederen terug betaalt.
Nuttig. Ên dom.
Zonder schoonheid.
Aldus schreef ome Willem.
---
