Na lange tijd luisterde ik weer eens naar de Brandenburgse Concerten, juist ja, van Bach, misschien niet de meest toepasselijke muziek, maar dat deerde mij allerminst.
Niet lang daarna daalde ik af, Aragon binnen, langs Jaca, een uiterst idyllische streek waar een serene rust van uit gaat, een rust die je vaak elders mist ondanks de geheimzinnig waaiende zuiderwind.
Het is het Oude Testament van de muziek, de klanken die Händel, Vivaldi en Bach aan het papier toevertrouwden, klanken van Goddelijke gerechtigheid, en Mozart schreef samen, met Beethoven, het muziekboek van de genade, het "nieuwe Testament" van de muziek
De zon scheen overdadig en is nu op weg naar zijn tent in het westen, toch voelde het, door de droge lucht, niet "warm" aan en je zou niet zeggen dat het hier en daar over de 40 graden is.
Toen ik een tijdje stil stond, hoorde ik in de oplegger enkele droge klappen van de vaten die ik bij mij heb. Door de hitte zetten ze uit en dat geeft soms een aardig muziekje, maar wel van daarná
Door de warmte geven ook de bomen en bloemen extra geur af, met name de vele bepijnboomde hellingen met hun ontelbare bloemengeuren en bij het opsnuiven nam ik de bezetting van deze geuren in mijn neus waar.
Tussen de twee muziek-testamenten heerst een samenspel, een erotisch apagé-spel en het is Vreekamp die in De Tovenaar en de Dominee op een zekere liefdesverhouding tussen het "oude" en "nieuwe" testament wijst, een, als het goed is, wederzijds geven en nemen.
In "Scipio's droom", een grieks verhaal door Mozart getoonzet, heerst dit thema ook tussen Fortuna en Constanza enerzijds en Scipio.
Het behaagde mij zeer, tot twee keer toe, om tijdens de dag een eind op de fiets te snorren. Één keer nog boven in de bergen, een kilometer of vier, en later, vlak voor Logroño, meer dan 15 kilometers terwijl ik eerst de helft tegen zwoele wind en verzengende zon in trapte en beide, bij ommekomst, in de rug voelde priemen.
Inmiddels ben ik teruggekeerd, deed mijn fiets in de kar en zit in een te moderne entourage op de maaltijd te wachten.
Nadien werd de muziek door wanklank weggevoerd in ballingschap, ver weg ge voerd om vermoedelijk nimmer weer te keren.
Alle muziek ná de twee hiervoren genoemde testamenten moeten gerangschikt worden onder goede of slechte commentaren, verklaringen of anti-muziek- en klank op de voornoemde muziek.
Slechts een enkele componist schreef nadien nog een muziekstuk, weliswaar in ballingschap, maar met zo hier en daar een open venster.
De muziek hier, in deze moderne eetschuur, is niet om aan te horen, niet waard om in enig testament te worden opgenomen.
Aldus schreef ome Willem.
---
