Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

vrijdag 15 juli 2011

Het gordijn.

Twee enorme vleugels scheren hoog in de lucht, terwijl het zonlicht ze wat verzilverd. Plots schiet ze naar beneden, een prooi, een muis of rat misschien? In elk geval een prooi van "na" het gordijn, want muizen en ratten halen de twintig jaar niet.

Na haar val stijgt ze op en wiekt met de spartelende lekkernij tussen de snavel naar de gindse bosrand waar ze tussen de hooggroene boomtoppen verdwijnt en niet meer te zien is. Zou ze ook van na het gordijn zijn?

Het is vlak voor Ifta waar nog een stuk ongerept staat, een stuk van het ijzeren gordijn, op de weg van Kassel naar Eisenach, als een bizar monument.

Het woord "ijzeren gordijn" werd voor het eerst gebruikt door Winston Churchill toen hij aangaf dat de "communisten" aan hun grenzen een dergelijk gordijn optrokken en dat liep van Oost-Duitsland, Tsjechoslowakije, Hongarije, Roemenië en Bulgarije, maar alleen Oost-duitsland verwezenlijkte in de loop der jaren werkelijk van noord naar zuid zo'n gordijn, een plaatstalen afrastering van ruim twee meter hoog dat ook nog eens onder hoog gevolteerde stroom stond. De andere landen hielden het voornamelijk slechts bij prikkeldraad en mijnenvelden, want niemand mocht van de "partij" het land verlaten.

Niemand, en in het "westen" spraken ze er schande van. Afgelopen woensdag passeerde we het gordijn bij Ifta, we, want ik ben niet alleen. Daarna volgde een mooie reis door ondermeer Zwickau en later richting Karlovy Vary waar we de weg naar Praag insloegen.
Van streng bewaakte grenzen is niets meer te merken en heel veel "oost"-duitsers en tsjechen weten, wèten het niet eens meer, want ze waren nog te jong of niet geboren toen het gordijn open ging.

Inmiddels lopen er snelwegen naar Praag, maar we kachelen over de oude weg die, als je niet uitkijkt, over gaat in een autobaan. Trouwens, op den duur zal de hele weg Karlovy Vary - Praag wel versnelwegt worden, maar vandaag nog niet.

Tachtig kilometer vóór Praag verkiezen we een nog oudere route en die loopt, zoals nog maar weinigen weten, over Rakovnik, waar we ook overnachten.

In de avonduren rijden we op de meegenomen rijwielen wat door het dorp en wisselen blikken uit met de bewoners. Volgens mij zijn hier de meesten van na het gordijn. Op een terrasje aan het dorpsplein krijgen we onze bestelde drankjes, overigens van een oudere kelner, eentje van vóór.

De loop van de geschiedenis heeft zo zijn eigenaardige trekken. Toen, tijdens, mochten de mensen hier niet "zomaar" het land uit en wij, aan de andere kant, spraken er schande van, maar nu, nu ze wel mogen, mopperen we weer, omdat ze niet alleen mògen, maar ook in grote getale kòmen!

Hoe oud worden arenden eigenlijk? Ik mijmer na over die reuzenvogel die ik zag, daar hoog in de lucht met zijn prooi van "na" in de snavel.

Het zal vast wel een adelaar zijn van "na", maar dat is slechts een vermoeden, want misschien kunnen adelaars wel ouder worden dan twintig. Misschien wel vijftig of zestig, ik moet daarvoor maar eens gaan goegelen.

De Duitse adelaar is in ieder geval wel al heel oud, ouder dan dè professor, dus al vèèl meer dan honderd jaar!

En gelukkig houdt hij al ruim 65 jaar niet meer als prooi een kruisje tussen de klauwen geklemd, dat kruisje waardoor 65 jaar geleden dat gordijn mogelijk werd.

Aldus schreef ome Willem.


---