Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

vrijdag 20 mei 2011

Het ochtendbericht.

Een oud frans woord voor woekeraar is cahorsin.
Het was gisteren laat geworden, over elven en daar ik ook nog pijn in 't hoofd had, vandaag maar eens een ochtendbericht.
Vanuit Béziers, na eerst gelost en in de buurt wat te hebben opgehaald, vertrokken, Via Capestang, naar Carcassonne en constateerde dat de franse papaverteelt weer welig groeide want tussen de wijngaarden gloorden prachtige rode velden.

in Carcassonne kreeg ik weer eens te maken met een naar gedrag van de franse transporteurs waarover zelfs de fransen nog klagen. Aanwezig zijn en controleren van de lading was niet mogelijk en bovendien hielden ze een pauze van 12 tot 14 uur, iets, wat in Frankrijk doorgaans aaardig aan het verdwijnen is (meestal begint met op 13 uur weer), maar voornamelijk door transporteurs wordt gehandhaafd die toch zouden moeten weten dat juist wij daardoor in de knoop komen met de rij-tijden!

En ja hoor: na ruim drie uur wachten kon ik ook hier, met meeneming van lading, vertrekken en nu restte mij nog één adres, voorbij Toulouse, een stad waar ik vroeger veel heb rondgefietst.

En zo reed ik met gezwinde spoed, links van mij de Pyreneeën, rechts de Garonne in welks dal ik reed en links kijkend zag ik met zekere regelmaat nog sneeuwkoppen tussen de grimmig uitziende wolken, die boven de bergreuzen hingen, door.

Het zou nog spannend worden of de klant nog open was, maar net op het nippertje kreeg ik hem er nog in: vijf uur in de middag met nauwelijks twee en een half uur rijtijd op de klok.

Dus toen maar het gas er op, eerst via Montauban en vandaar over de oude N 20 naar Cahors, de stad waar Léon Gambetta, een frans politicus, werd geboren. Zowat in elke Franse stad is wel een straat of plein naar hem genoemd. Cahors is een stad dat op gelijke afstand ligt tussen de Middellandse zee en de Atlantische oceaan en daardoor ooit een handelsknooppunt. De Cahorianen sloegen daar graag munt uit en omdat ze vaak veel rente rekenden op korte leningen, werd hun beruchtheid zodanig bekend dat tot op vandaag een woekeraar hier in La Douce France nog steeds een cahorsin wordt genoemd.

Wie de oude N 20 van Montauban naar Brive ooit reed, komt onder de indruk van haar welhaast paradijslijke schoonheid. Enorme velden met fruitbomen, prachtige bossages, oogstrelende uitzichten. Links en recht van de weg staan nog, vaak vervallen, behuizingen van voormalige knaagschuren die, met de komst van de nevengelegen autoroute, op één na, allemaal verwenen zijn.

Aan de lucht hingen rondom mij, als een kunstwerk, allerlei afzonderlijke grote stapelwolken wat het aanzien een nog fascinerender indruk gaf.

Onderweg nog, kocht ik de eerste kersen bij zo'n wegkraampje, vuurrood en toch zoet.

En nadat ik even op de tanden beet en via Limoges in Vierzon aankwam, was het erg laat dus en ben ik gelijk gaan snurken.

Welaan, ik ga er maar eens vandoor.

Aldus schreef ome Willem.
---