Vandaag ging het echt helemaal mis en ik had, en heb nog steeds, er aardig de smoor in.
Vanmorgen ging het lekker, alles naar wens, geen file's en even voor zevenen was ik Brussel voorbij waarna ik koers zette naar Charleroi.
Niet lang daarna snorde ik over de heerlijke rustige wegen van Noord-Frankrijk: Hirson, Vervins, Laon en zo naar de eerste cliënt te Trosley, tussen Soissons en Compiegne.
Op dat adres werd ik snel van de lading afgeholpen en ik spoedde mij naar de volgende klant, keek op de papieren en zag Chartres staan, een bekende stad ten zuid-westen van Parijs. Via Pierrefonds en Crépy en Valois reed ik Parijs binnen: dit keer had ik geen andere keus. Parijs was rustig, het viel allemaal mee, was al snel op de weg naar Rouan, sloeg af richting Rambouillet en kwam nog voor drie uur in Chartres aan. Echter, de opgegeven straat bestond niet en plotseling zag ik wat er fout was.
Op de vrachtbrief zag ik dat de eerste r van Chartres ontbrak, ik schrok me het apezuur en keek eerst eens op de index van de kaart. Tot mijn ontsteltenis zag ik daar enkele plaatsen met de naam Chatres staan en één van die dorpjes lag ten oosten van Parijs en de afstand van de vorige klant naar dat dorpje was nauwelijks twee uur rijden geweest.
Met negatieve adrenaline draaide ik weerom: terug via Alblis en Etampes. Te laat komen zou ik toch terwijl ook de uren op waren. En zo eindigde deze toch zo aardig begonnen dag in een diepe octaaflage mineur in bittere stemming net even buiten La Ferte-Alais.
Zelfs knoflook hielp niet meer.
In mijn gedachten zie ik afschuwelijk grijnzende gezichten, grijnzende gezichten van tommers.
En dan daarbij nog te bedenken dat ik dit keer totaal nodeloos Parijs aandeed.
Wat een nachtmerrie.
Tranen wellen in mij op en woorden schieten te kort.
Aldus schreef ome Willem.
---
