Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

donderdag 14 april 2011

Het drama.

Het wordt nogal snel gezegd, een drama, vaak te snel, maar wat vaak drama wordt genoemd is vaak ver verwijderd van een werkelijk drama.

Het is vandaag rigoureus afgekoeld, in Noord-Italië, Oostenrijk en hier aan de noordkant van de Bodensee, juist ja, want ik sta nu aan de overkant van de plek waar ik maandagavond stond.

Indien iemand door oorzaken van buitenaf een neergang ondergaat zonder dat die neergang als het ware omgebogen wordt is er sprake van een drama.

Alle bomen en struiken waar ik vandaag langs reed, zag ik, al ben ik het mij nauwelijks bewust, al eens eerder, soms reeds vele keren, maar elk jaar weer met nieuw blad, ander blad. Vanuit de boom gezien, die zag mij reeds meerdere keren, maar zijn bladeren namen mij deze reis voor het eerst waar en sommige bomen, dezelfde bomen, wel veertig keer maar steeds in ander, elk jaar, nieuw blad.

Onder de muziek van Beethoven's Triple-concert met zijn eigenaardige donkere, mystieke eerste deel, dacht en keek ik verder, zag indrukwekkende wolkenflarden de nog indrukwekkender witte bergtoppen omhullen, keek naar gutsende bergbeken, naar de prachtig groene mooi gecultiveerde valleien, de Adige-vallei, de Vinsgau die je via Meran naar Mals voert.

De het leven van de slaven die in 2011 (V.C.) de piramiden moesten bouwen, de Romeinse galeislaven die afgebeuld werden tot de dood er op volgde, die levens, dat lijken echt drama's.

Of het leven van Koning Saul, of King Lear en Richard 2 van Shakespeare zien er uit als drama's bij uitstek, of de Mattheuspassion van Bach die eindigd, die dramatisch eindigt met "wir setzen uns mit Tränen nieder", is ook drama. Onbewust lijkt Bach het hier te hebben over een gestorven god, de gestorven god van het avondland wellicht en dus niet over de Eeuwige, geheel passend in de tijd. Slechts weinigen die zich die vraag hebben gesteld.

De hongerdoden van Afrika, de slachtoffers van de aardbeving, de levens van diegenen die omkwamen in Oswisciem, Chelmno en Sobibor, eindigden al die levens niet in een heus drama?

Onderwijl keek ik vandaag naar de ontluikende natuur, de zich steeds vernieuwende natuur, de kwetterende vogels, de geur van seringen, struiken met kleinbloemige gele roosjes, perebloezem, blauwe regenstruiken en ga zo maar door en ondertussen is er drama. Drama in Alphen, drama in Drente, in Libië.

Twee overfladerende citroenvlinders kruisen mijn pad en net op tijd, voordat ze op mijn gril belandden, haalden ze de overkant en liep het voor hun nu niet dramatisch af.
Aldus schreef ome Willem.


---