Het begon net te schemeren toen ik de haven verliet en op weg ging, eerst naar de grens met Oostenrijk en ik had een klein maar rustig grensje uitgezocht, net boven Lichtenstein, de overgang Oberried-Meiningen, zo rustig dat de douane er nog niet eens was.
Tijdens het wachten keek ik naar de overkant, naar de Vorarlbergse bergen, hoge, indrukwekkende reuzen die met hun toppen in grauwgrijze wolken scholen. De regen lag op de loer en niet zodra was in Oostenrijk binnengereden of de nattigheid viel uit de wolken op mijn DAFje neer. Bij Landeck sloeg ik rechts af, richting Rechenpass om alzo naar Bozen te rijden, maar ik was nog maar net die kant op of ik kreeg een laadadresje op even boven Brixen. Deswege keerde ik op mijn banden terug en reisde vervolgens vanaf Landeck richting Brenner.
De tol op de Oostenrijkse snelwegen is niet goedkoop, ongeveer 50 cent de kilometer en ook de Brennerpas kost een 50 euro extra. Al met al: het traject over de Rechen naar Bozen is 50 kilometer korter en al snel een 150 euro goedkoper dan het traject over de Brenner en de reden dat ik dit hier meedeel is, dat, toen ik aankwam bij het adres in Varna, men de bubs niet gereed had staan en dus was de omweg voor niets gemaakt. Zo zie je maar, er gaat geen dag voorbij!
Vervolgens reed ik maar verder, richting trento, de regen was opgehouden, en even onder Bolzano bracht ik, hoog in de bergen, nog een palletje weg en vanaf die plek had ik een wondermooi uitzicht over het immense dal dat zich tussen Bolzano en Verona bevindt, het dal van de Adige waar alles al ver gevorderd groen is, groen, en op veel plaatsen versierd met gele stippen.
In het dal zelf woei een sterke zuiderwind; er was weersverandering op komst. Wolkenpartijen zochten richting en elkaars gezelschap en ik reed bij Trento de Valsugana in, richting Bassano en nadat ik het prachtige stadje Cittadella zonder te zien was gepasseerd (zonder te zien, want voorheen reed je er vlak langs, maar tegenwoordig houd een saaie rondweg je op afstand) kwam ik rond vijven aan bij de laatste client voor vandaag. Een half uurtje later trok ik de handrem weer aan en was ook deze enerverende dag weer grotendeels ten einde.
En ook hier, in het dorpje Montebello, begon het later op de avond te waaien, een frisse strakke wind terwijl er verder naar het zuiden bliksemschichten te zien waren. Om een uur of negen viel de regen neer, soms met een stortend karakter. Ik ging naar mijn voertuig, pakte een boek en terwijl de regen op het dak kletterde, het natte nimmerweer met wind en onweer trachtte bij uit mijn concentratie te halen, las ik onverstoord verder en vergat wat er om mij heen gebeurde.
Totdat ik op de klok keek en zag dat het al over elven was. Nog snel even dit bericht en dan maar gauw snurken.
Ben benieuwd wat ik morgen weer ga meemaken.
Aldus schreef ome Willem.
---
