Oh, wat was het koud vanmorgen, en nog steeds de sterren. Vermoedelijk was het ook nieuwe maan want hoe ik ook speurde, ik kon er geen vinden en daarom waren er ook meer sterren te zien dan met maan, sterren, hemellichamen waar eeuwen her de oude Abraham, de eerste van alle joden en arabieren, naar keek en al kijkend naar die sterren een woord van de Eeuwige meekreeg dat zijn nakomelingen net zoveel zouden zijn als het getal der sterren, sterren die de weg wijzen, aan wijzen uit het oosten en aan zeevarenden die vooral vroeger op de sterren voeren.
Sterren, waarvan Beethoven in het vierde deel van zijn negende symfonie opmerkt dat "...hinter dem Sternenzelt, muss ein liebe Vater Wohnen" en al kijkend naar de imposante lichtkoepel kun je eigenlijk niet tot een andere conclusie komen, want zoiets vanzelf, bij louter toeval, ontstaan?
Trouwens, nu ik het net toch even over wijzen had: ik snap niet dat men hier zo afgeeft op "ossies", immers, ook hier komen de wijzen uit het oosten. Kant uit Köningsbergen, Nietszche uit Naumburg, Freud uit Freiberg en zelfs Goethe woonde lange tijd in Weimar dus die aversie tegen alles wat uit de voormalige DDR komt begrijp ik dan ook niet helemaal. Genoeg erover, laten we overgaan tot de orde van de dag, de ijzige koude dag, eerst op weg naar Stendal, lossen, en toen weerom gekeerd en geladen in Halberstadt waarna ik via Goslar, Lamspringe, Alsfeld en de stad van de rattenvanger, Hameln, huiswaarts keerde en wederom het Weserbergland doorkruisde. Daarna de vierbaansweg op, Osnabrück Hengelo en om acht uur thuis. Al bemerkte ik dat hier de kou over was. Het werd tijd, laat het voorjaar nu maar komen.
Aldus schreef ome Willem.
---
