Bijna.

Volgens Chagiga is deze wereld door wijsheid, verstaan, rede, kracht, straf, macht, rechtvaardigheid, oordeel, liefde en mededogen tot stand gekomen, de wereld waar ik, en meerderen met mij, regelmatig op doorreis ben. En ik behoor nu eenmaal tot die kleine minderheid die geen geloof hecht aan de bewering dat de aarde rond is omdat dit louter een voortzetting is van Romeins gebruiksdenken.
Een ronde, in zichzelf gekeerde bol, rondtollend in een ruimte, afgrond, zonder bodem, zonder grond en dus zonder zin en doel.

Flauwekul allemaal, hoe komen ze er bij en als er ooit de uitspraak van René Girard "In menswetenschappen is het altijd zo, dat de meest twijfelachtige zaken dermate zeker worden voorgesteld dat twijfel en niet meer kan binnendringen" van toepassing is, dan hier wel!

Vanmorgen weer verder gegaan, vóór de file van Milaan west naar Milaan oost gereden en toen even richting Lecco.

Daarna deed ik drie dorpjes aan: Germo di Lezno, Bussero en Tavazzano waar ik allemaal een beetje handel achter liet, terwijl ik in Siziano reeds de eerste spullen voor Nederland in de kar zette.

Daarna reed ik langs Lodi, de stad waar in een grijs verleden, circa 1450, ooit nog eens één of andere vrede werd getekend tussen Milaan, Napoli en Firenze, waarna ik een stukje snelweg nam tot Fidenza Salsomaggiore, de oude weg naar Parma op ging en in Nocere nog meer spullen er in, zoveel, dat de deuren nog net dicht konden. Op de oude parmenzaanse (heeft niets met "Zaanse" te maken) weg even langs een commestibeleszaak geweest waar ze parmenzaanse kaas, culatello en ander lekkers in huis hadden, en ja, ik kon het natuurlijk weer niet laten.

En toen weer verder terug, Milaan voorbij, richting Alpen waar ik nu lekker rustig tussen sta en op de hele reis heb ik van de aarde als bolletje totaal niets gemerkt.

De mensheid is dwaas geworden en die dwaasheid is de laatste 500 jaar in rap tempo toegenomen, vanaf de tijd dat men de aarde rond verklaarde.

Maar ja, ik ben natuurlijk weer een roepende in de woestijn, of, toepasselijker, een jodelende tussen de Alpen, Alpen, de enige die mij thans instemmend toeknikken en antwoord geven. Mijn stelling, mijn overtuiging maakt mij eenzaam, net zo eenzaam als de maan, de maan die als flinterdunne schil door een dun wolkendek te zien is terwijl de sterren door datzelfde wolkendek aan het oog onttrokken worden zodat ik mijn eenzaamheid met haar kan delen.

Maar er zal een tijd komen dat men meesmuilend en grinikkend zal zeggen: "Die lui van toen, tussen de vrede van Lodi, 1450 en tot het uitéénvallen van de Europese Unie, 2150, beweerden 700 jaar lang dat de aarde rond was en ze geloofden het ook nog allemaal!".

Bijna allemaal.

Aldus schreef ome Willem.
---