Vrijdag reed ik nog door een kilometerslange straat, kaarsrecht met helemaal aan het einde zicht op de bombastische toren van Mechelen, vandaag wandelde ik onder meer door Utrecht en even door Amsterdam en de afstand tussen beide steden legde ik visa versa met de trein af.
Wie het Centraal Station van Amsterdam aan de stads-zijde uit loopt kan er alleen maar om heen. Recht voor het station staat het meer dan honderd jaar oude hotel. Het Victoria-hotel.
Aan de zijkant zit een klein pittoresk souvernierswinkeltje en gezien het opschrift: Anno 1662, zit het er al even. Aan beide, het winkeltje en het hotel, zit een kleine ludieke historie verbonden.
Toen het hotel werd gebouwd, wilde de hoteleigenaar ook de plek van de souvernierswinkel hebben en daarbij had het de Gemeente Amsterdam aan zijn kant staan.
De winkeleigenaar wilde het echter niet verkopen waarna er werd geprocedeerd. Er schijnt over de grond en het winkeltje jaren te zijn geprocedeerd, maar de rechter besliste uiteindelijk alles in het voordeel van de winkeleigenaar.
Vandaar die toch wel vreemde plek van dat winkeltje. Het hotel is geheel om het winkeltje heen gebouwd. Nee, met betrekking tot dat winkeltje dus geen victorie voor het hotel.
Na even de sfeer van de stad te hebben opgesnoven keerde ik hotel Victoria de rug toe en daarna weer snel verder en rond drie uur in het dafje geklommen en vertrokken. Via Maastricht, Verviers en Winterspeld richting de Eifel. En daar de rem er op. Ook wel weer aardig. Een nachtje Eifel, een tiental kilometers boven Gerolstein en als ik goed luister kan ik het bubbelen van de Gerolsteiner Sprudel in de verte waarnemen.
Aldus schreef ome Willem.
---
