Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

dinsdag 11 januari 2011

11-1-11 (N.C.).

Door een dikke mist liep vandaag het eerste deel van de reis, nadat ik de klant in Hunninge van een beste partij chemicaliën had voorzien, over Altkirch en Dannemarie naar Delle alwaar ik Zwitserland in reed. Dat had ik wel bij Bazel kunnen doen, maar zowel bij Weil alsook bij Saint Louis stonden lange rijen te wachten hetgeen dan minstens een uur en meer gaat duren.

En zo reed ik langs wegen waar naast vaak overvolle beekjes en rivieren, die de gesmolten sneeuw afvoerden, stroomden en hier en daar zag ik ze dat ze buiten de oevers traden. In Zwitserland probeerde ik een alternatieve route uit die niet echt meeviel.

In die weg lag zeer onverwacht in een bocht een klein tunneltje door een rots en met grote moeite en door het laten zakken van de luchtvering kon ik er maar net zonder schade doorheen kruipen terwijl aan weerskanten een dozijn kalme Zwitsers aan het wachten waren totdat ik er door was.

De route ging, na Porrentruy, over Glovelier waarna dat tunneltje was en Saignelegier naar La Chaux de Fonds en vandaar naar de horlogestad Neuchatel en vandaar langs het meer naar Yverdon en omdat ik geen enkele zeilmast zag, en later ook niet op het Lac Leman, constateerde ik dat het zeilseizoen nog geen aanvang had genomen.

Daarna bij Martigny de bergen weer in, naar grote hoogte en vermoedelijk omdat het licht sneeuwde was ik nagenoeg als enige op de weg. Ook aan de tunnel, gelijk de grens, was ik de enige en de douanebeambten waren blij dat ze wat te doen hadden.

Naar beneden, langs steile dikbesneeuwde bergflanken, donkergroene naaldbossen in witte sneeuw en verder grauwe lucht met neerdwarrelende zeer fijne sneeuw en al spoedig volgde Aosta. Het was toen drie uur en ik liet de klant bellen in Torino (Turijn) om te vragen tot hoe laat ik er terecht kon en dat bleek tot uiterlijk vijf uur te zijn.

Doordat er op de Torinese ring geen file stond kwam ik om vijf voor vijf bij de klant, aan gene zijde van de ring, aan, en zodoende raakte ik hier ook de bestelde pakjes kwijt waardoor ik nog een lekker stukje door kon.

Tussen Alessandria, de eeuwenoude stad, vernoemd naar Alexander de Grote, net als het Turkse Alexandrië en de stad met dezelfde naam in Egypte (volgens mij is Alexander de Grote de enige waarna drie steden blijvend werden vernoemd) en Casale ben ik blijven staan. Immers: de tijd was op en zo te zien zal de komende morgen gevrijwaard blijven van mist. Dat is wel zo fijn hier, want het kan hier in dat opzicht aardig spoken.

Aldus schreef ome Willem.
---