Op het nieuws veel gezanik en gezeur over winterbanden, dat die in Duitsland verplicht zouden zijn terwijl er niet eens een juridisch vastgelegde norm is wat nu eigenlijk winterbanden zijn en wat niet, want er alleen sprake van een fabriekskenmerk zonder enige rechtsnorm.
En ach, winterbanden? Ik heb helemaal geen band met de winter!
Wat mij betreft mag de winterband vervangen worden door de winterslaap. Iedereen zo rond Sint Nicolaas zijn foedraal in en zo eind februari er weer uit.
Het is trouwens 75 jaar geleden dat met Max Nederland zijn eerste wereldkampioen schaken had want in December 1935 versloeg Max Euwe de russisch-franse Alexandr Aljachin, een overwinning die volgens Aljachin niet terecht was. Aljachin was een slechte verliezer want hij suggereerde dat zijn verlies te danken was aan een Nederlands-joods komplot tegen hem, dat er in Nederland aan hem joodse analisten waren opgedrongen die hem stelselmatig de verkeerde analyses voor hadden gelegd en dat hij daarom had verloren. Later heeft hij die these, tijdens de nazi-bezetting, in poolse en nederlandse kranten herhaald.
Dat dit 75 jaar na dato nog een staartje zou hebben waar ik bij betrokken zou raken had destijds niemand voorzien, maar gisteravond haalde ik de professor weer eens op voor de wekelijkse sportavond en ik stuitte daarbij op een televisieploeg die de professor langdurig aan het bevragen was over de match Euwe-Aljachin. Alles moest worden vastgelegd: hoe de 99-jarige in mijn 25-jarige oude Austin plaatsnam en hoe ik daarna met hem wegsnorde. Later, op de club, waar hij toevalligerwijs mijn tegenstander werd, bleven ze ook nog opname's maken terwijl ze iets murmelenden over mannen die honden bijten. Zegt dat u misschien iets? Mij niet, maar ik kijk ook nimmer naar de kwelbuis.
Na twee zetten kwam er, heel toepasselijk, russisch op het bord te staan en vanaf de vierde zet speelde ik, ook heel toepasselijk, een door Aljachin aanbevolen voortzetting, hetgeen natuurlijk verkeerd voor mij afliep, want de professor speelde, onder het oog van de camera, als een Grootmeester, weerlegde Aljachin, verpletterde mijn stelling en won. Euwe zou trots op hem zijn geweest! Onder het oog van een toeziend camera winnen van de professor zou trouwens voor mij te veel eer zijn geweest.
Later op de avond bracht ik de oude veteraan weer naar huis, samen met vier punten. Drie van de professor en ééntje van mij. Bij zijn huis liep ik nog even door de ijzige koude met de professor naar de voordeur en het laatste wat ik van hem zag, was zijn getekende gezicht door het ronde patrijsje van de liftdeur, net voordat het binnendeurtje van de lift zich sloot en de lift mijn oudste vriend verder naar zijn huis vervoerde.
Ik ging weer de donkere vrieze nacht in en even later reed met de oude Montego langs het koude abcoude en dacht aan de over enkele maanden eenmaal komende zomer, want daar heb ik echt een band mee!
Aldus schreef ome Willem.
---
