Omdat ik vandaag op of vóór vier uur even opzij van Tours zou lossen, vanmorgen in de kleine uurtjes door bittere vrieskou naar het DAFje gefietst (fietsen is net even produktiever dan spinnen) waar hij met een warme cabine op mij stond te wachten. Lekker hoor, zo'n standkacheltje met tijdklok. De nacht bleek helder, de maan tussen schil en half, maar wassend, mitsgaders fonkelende sterren.
Breda, Antwerpen en Rijssel (Lille) passeerde ik in nachtelijk duister dat echter steeds ruw verstoord werd door gele straatlichtvervuiling en pas na de tolhokjes bij Atrecht (Arras), waar die vervuiling uitbleef, werd het in het oosten tergend langzaam licht wat op sommige plekken fantastische vergezichten geeft zo over de Noord-Franse vlakte. Bij een verlichtende hemel met daaronder een donkerrode rand zag ik dorpjes die door het morgenlichteffect er kleiner uitzien, als madurodamdorpjes, terwijl er steeds minder sterren zichtbaar bleven en tot slot ook de felschijnende Betelgeuze het veld voor het zonlicht, dat als een rode kool steeds hoger klom, moest ruimen.
Bij Vemars, even voor Parijs, was het al een tijdje licht en werd de wettelijke pauze genoten. Eerst even met het hoofd op het stuur recetten, want ik had ook maar een luttel paar uur geslapen afgelopen nacht, daarna even het resto binnen om me weer te ergeren aan de absurd hoge prijzen en omdat ik toch roggebrood van thuis mee had mij tevreden gesteld met een petit café a één euro vijftig (!!) En daarna de teerling maar geworpen.
Immers, als je een beetje vroeg weg gaat, kom je gezellig bij Parijs in de maandagochtendfile. Alles stond ditmaal weer eens lekker vast, de A-104, de A-3 en de A-1, alles dus.
Zoals altijd, als ik richting Tours ga, eerst maar richting Port La Chapelle en dat kostte me meer dan een uur, zei het, dat ik de tijd wat kon verkorten door er halverwege af te gaan en me via via naar Port de Clichy te wurmen. Daarna liep het lekker soepeltjes en rond twaalf uur zag ik Rambouillet rechts van mij voorbij schuiven.
Vanaf Chartres de thans geheel sneeuwvrije N-10 op, net als de laatste keer, toen ik echter van gene zijde kwam
Natuurlijk even de hand van de uitbater van Les Platanes geschud, de halve hand, want hij mist drie vingers aan zijn rechterhand, en toen
weer verder, richting Tours. Vanaf Chauteaurenault links af, naar Amboise waarna ik over de oude romeinse Loiredijk de laatste kilometers naar het losadres op at waar ik binnen negen uur en net voor drieen aankwam.
Pakjes er uit en toen even richting Vierzon, een afwijking van het tot nu toe metabletisch verlopende reis. Op die weg, even voor Romerantin, ken ik nog een gezellig wijnboertje en met nog één minuut rijtijd over op de klok stond ik bij hem op het erf.
Nadat ik wat lekkere doosjes voor mijzef had aangeschaft, nog even een (één) glaasje met Jeacky gedronken en wat over wijn, kaas en de franse president gekletst.
In de schitterende vallei van de Cher, tussen Tours en Vierzon waar nu de xerofieten kaal op het voorjaar wachten waarna ze in frisgroen blad komen te staan, de bermen overwoekerd zijn met zilverkleurige katjes en aan de hemel een niet te tellen aantal sterren staan rust op een stil erf in een te koude nacht ome Willem in zijn Daf.
Met een gezellig snorrend kacheltje.
Aldus schreef ome Willem.
---
