Om half acht begon het te dagen. Traag tekenden de Alpen zich tegen het langzaam sterker wordende licht af terwijl de maan haar laatste kwartier bezigde en ik Sisteron alweer voorbij was en ik dacht aan Napoleon en zijn gevolg die vanaf hier zo ongeveer hetzelfde gezien zouden kunnen hebben met dat verschil dat ik vrijwel alleen ben met wat motorgeronk op de achtergrond, maar daarentegen destijds het geluid van karrenwielen, soldatenlaarzen en hijgende paarden de omgeving vulden.
Kerst ligt weer net achter ons en het nieuwe jaar is aanstaande.
29 december vandaag en over enkele dagen weer de Ari's, met hun karrenvrachten kou, in de maand en het oude jaar, wat recentelijk nog nieuw was, taant, onder oliebollenlucht en voetzoekergeknal, ten einde.
Geknal? Soldatenlaarzen? Napoleon?. Dat doet mij denken dat enkele dagen na de eerste kerstdag soldatenlaarzen zijn gehoord, afgereisd van het Romeinse garnizoen, op bevel van een heerser met een H en heersers met een H, daar schijn je voor op te moeten passen, want, gek genoeg, ze zijn nogal eens op moord uit: Haman, Herodes, Hitler.
En op bevel van de tweede, Herodes, moesten alle baby's van twee jaar en jonger die in Beitlechem (beit is huis, lechem is brood) worden afgeslacht omdat die mafkees het in zijn broek deed voor één van die kleintjes. Welke, wist hij niet eens! Hoeveel er werden vermoord, weet ik niet, maar wel dat het een afschuwlijk gruwelijk schouwspel moet zijn geweest!
De geschiedschrijver Flavius Josefus vermeldt daarbij nog gedetailleerd hoe de moordpartij door een stelletje respectloze wrede soldaten op behagelijke wijze werd uitgevoerd want het lachen en joelen van de soldaten overstemde welhaast het gejammer en geschrei van de moeders en ontkennen van dit drama, hoe lang geleden dan ook, staat gelijk met het ontkennen van Oszwiezim.
Zinloos, volkomen zinloos was de moordpartij, zoals elke moordpartij trouwens, en nog zinlozer voor Herodes omdat zijn doel niet werd bereikt, want voordat maan en sterren verbleekten door een opkomende zon en tegen de achtergrond van het Judeese berglandschap gleden schaduwen voorbij van een rijdier en twee mensen met tussen hen in nu net dat kind wat hij zocht te doden, op vlucht naar Egypte.
Ze verlieten het stadje toen wellicht het tromgeroffel van de garnizoenssoldaten al in de verte te horen was en het hoeft, denk ik, geen verder betoog dat de wereldgeschiedenis een geheel andere loop had gekregen indien ze niet waren vertrokken en ook dit kind slachtoffer zou zijn geworden van deze gruwelijke slachtpartij.
Aldus schreef ome Willem.
---
