Hoeveel mensen hebben mijn site bekeken?

dinsdag 30 november 2010

Het drieluik.

Wolken.
Grijze wolken in het donker, geen ster te zien. Mist, in Vierzon en tot voorbij Chateauroux. Wolken vol neerdalende sneeuw na Limoges, vooral in Saint-Yrieix la Perche waar ik bijna niet meer vooruit kwam, maar omdat ik wist hoe de hazen liepen, rechts afgeslagen en via Excideuil naar Perigueux gereisd. Wolkenloos vanaf Bergerac tot aan Aire sur 'l Adour, maar daarna weer wat grijs, zonder regen of andere neerslag. Vandaar, doordat de wolken hoog in de lucht hingen, duidelijk zicht op de besneeuwde toppen van de honderd kilometer verderop gelegen Pyreneeën.

Lucht.
Zeer koud vanmorgen, bibberweer, min negen, dus snel weg, kachel aan. De koude lucht bleef tot Limoges, maar daarna steeg de temperatuur tot rond de nul, dus vandaar de neerslag. Op een goede weerkaart gisteravond de weerstellingen goed bestudeerd en ik zag toen dat het brede neerslagfront tussen Clermont Ferrand en Bordeaux een zwakke plek kende. Vandaar dat ik strategisch de doortocht precies op de plek nam waar hij het smalst leek. De lucht bevat, na sneeuw, dan al snel regen.
Na de frontdoorbraak, na Bergerac en voor de aardbeienstad Marmande, hogere luchttemperatuur, tot over de 12 graden. Door de wolkenloze lucht zonnebrillenweer en zo reed ik later door de eeuwige bossen van La Landes: Casteljaloux, lubbon, Estigarde, Mont de Marsan, een gebied met lange, rechte, stille wegen, zo groot als wel half Nederland en dat als een frans verticale houtopslagplaats geldt.

Wind.
Tijdens de donkere ochtenduren weinig tot geen wind, maar tussen Ennordres en Presly, ja, eigenlijk tot Vierzon, had de wind de sneeuw van de bomen geschud waardoor de rijweg glad werd. Later, na Chateauroux, bij Argenton, zag ik dat een harde wind hoog in de lucht wolken van oost naar west voortdreef. En na Bergerac blies de wind de wolken richting het westen, waar zo in de buurt van Libourne en Bordeaux het wel eens aardig onpluis zou kunnen wezen. Door deze windenaktie werd de lucht van wolken schoongeblazen en aldus reed ik, zoals ik reeds meldde, in vriendelijk weer. Tot aan Pau, nog steeds met zicht op de bergen, en bij invallende duisternis nog even verder, tot bijna aan de voet van de col de Pourtalet, de col die ik als laatste grote col jaren terug met de fiets bedwong. Arudy, tot daar vandaag.

De Onveranderlijke mag dan wolken, lucht en wind, spoor, loop en baan wijzen, aan mij was vandaag de eer om met de hand van de meester tussen de (sneeuw)fronten door te navigeren. En dáár heb je nou net vooralsnog geen "navi's" voor.

Aldus schreef ome Willem.
---